ငယ္ငယ္တုန္းကအေတြ႕အႀကံဳေတြ
ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကရွိခဲ႕တဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳေလးေတြပါ ။ မၽွေ၀ ခ်င္လို႕ပါ ။
Sunday, 30 September 2007
Saturday, 29 September 2007
နံနက္ မိုးေသာက္ ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ--အလင္းေရာင္ ထြက္ပါေတာ႕
ကြ်န္ေတာ္တို႕ ရဲ႕ၿဖတ္သန္းေနတဲ႕ ညတာပာာ လြန္စြာၾကာၿမင္႕ေနပါၿပီ .....။
တစ္ခါတစ္ရံ လေရာင္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ ေလးကိုလွမ္းၿမင္ခြင္႕ရေပမယ္႕ ၊ တိမ္မည္းမည္း ႀကီးေတြဖံုးလႊမ္းမႈကိုခံရၿပန္ပါတယ္ ။ ေမွာင္မည္း ေနတဲ႕ အခ်ိန္ ေ၀၀ါးစြာေလ်ာက္လွမ္း ေနရခ်ိန္မွာ မိုးသည္းထန္မႈ ေတြ ေလၿပင္းက်မႈေတြကိုလည္း ခံရၿပန္ပါတယ္ ။ တခါတရံ မွာၾကယ္ေလး တစ္ပြင္႕ႏွစ္ပြင္႕ရဲ႕ ေတာက္ပမႈကို လွမ္းၿမင္ခြင္႕ရလို႕ စိတ္ၾကည္လင္မိေပမယ္႕ ၾကာရွည္မခံပါဘူး ။ အေမွာင္ထဲမွာ ညဥ္႕ငွက္ရဲ႕ စူးစူး၀ါး၀ါးေအာင္သံ ေတြပာာလဲစိတ္ေၿခာက္ၿခား စရာပါ ။ အလင္းေရာင္ ရွိတယ္လို႕ထင္ရတဲ႕ေနရာေတြဆီကို စိတ္မွန္းနဲ႕ေလ်ာက္လွမ္းရင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြထဲ က်သြားသူေတြလဲ မနည္းေတာ႕ပါဘူး ။ အခ်ိန္ေတြရဲ႕တိုက္စားမႈနဲ႕ ယခု ဆိုမိုးေသာက္ခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ ။ အလင္းေရာင္ လဲထြက္သင္႕ေနပါၿပီ ။ ဒါေပမယ္႕ ေမ်ာ္လင္႕ ထားတဲ႕ အလင္းေရာင္ ပာာ အစက္အေၿပာက္ အေနနဲ႕ေတာင္ မထြက္ေသးပါဘူး ။ တိမ္မည္းမည္းေတြပာာ ဘယ္ေလာက္ပဲ စြမ္းအားႀကီးႀကီးပါ တစ္ခ်ိန္မွာ ေနမင္း အတြက္ေနရာ ဖယ္ေပးရမွာပါ ။
Tuesday, 25 September 2007
သားအဖ ႏွစ္ဦး၏ ကယ္တင္ၿခင္းကိုခံရသူ
တိုက္ဆိုင္မႈေၾကာင္႕ေပေလာ....။
သို႕တည္းမပာုတ္ ၊ ထိုသူ၏ ဘုန္းကံေၾကာင္႕ေပေလာ.....။
Scotland ႏိုင္ငံသား Fleming ပာုေခၚဆိုသူ လယ္သမားတစ္ေယာက္ပာာ သူ၏ မိသားစု စား၀တ္ေနေရး အတြက္ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ေနစဥ္ အနီးအနား ၿခံဳပုတ္ တစ္ေနရာမွ ေအာ္ပာစ္ အကူအညီေတာင္းေနသည္႕ကေလးငယ္တစ္ဦး၏ အသံကိုၾကားလုိက္ရသည္ ။ သို႕ႏွင္႕ သူ လုပ္ေနသည္႕အလုပ္ကိုေခတၱရပ္နားကာ အသံၾကားရာေနရာဆီသို႕အေၿပးအလႊားသြားမိသည္ ။ ၿမင္ရသည္႕ၿမင္ကြင္းက သနားစရာ - ကေလးငယ္တစ္ဦး ႏြံထဲတြင္ ခါးတစ္ပိုင္းေလာက္အထိ နစ္ၿမဳပ္ကာ ေၾကာက္အားလန္႕အားၿဖင္႕ အကူအညီေတာင္းခံေနၿခင္းပင္ ။ ထိုစဥ္ခဏတြင္ သူဘာကိုမွ အာရံုမထားႏိုင္ေတာ႕ ၊ သူ႕အလုပ္ကိုလည္းေမ႕သြားသည္ ။ သူ႕အသိစိတ္တြင္ ၾကီးစိုးေနသည္က ဒီကေလးကို ကယ္တင္ရမည္ပာု ။ လယ္သမားႀကီး Fleming သည္ထိုသနားစရာေကာင္းေသာ ၊ ေၾကာက္စိတ္ၿဖင္႕တုန္ရင္ေနေသာ ကေလးငယ္ကို ခက္ခဲစြာ ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ႕သည္ ။ ထိုကေလးငယ္အား ကယ္ဆယ္ေရးအတြက္ သူ႕အလုပ္တြင္ ေႏွာင္႕ေႏွးၾကန္႕ၾကာသြားခဲ႕ရေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္မည္သို႕မွ်မခံစားခဲ႕ရေပ ။
သို႕ေသာ္....။ ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္မိုးေသာက္၍ လုပ္ငန္းခြင္ေစာေစာ၀င္ရန္ အိမ္အၿပင္သို႕ထြက္ရာတြင္ လြန္စြာမ်ားၿပားလွေသာ လက္ေဆာင္ပဏၰမ်ားကို ရုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ထို႕ေနာက္ အ၀တ္အစားကိုေသသပ္စြာ၀တ္စားဆင္ရင္ထားေသာ ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီးတစ္ဦးသည္ သူ႕ထံေလွ်ာက္လွမ္းလာကာ " အသင္ ကြ်ႏ္ုပ္ သားေလး၏အသက္ကို ကယ္ဆယ္ခဲ႕သည္႕အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္ရန္ လာၿခင္းၿဖစ္ပါသည္ ။ ဤလက္ေဆာင္မ်ားကိုလက္ခံေပးေစလုိပါသည္ " ပာု ယဥ္ေက်းၿပဴငွာစြာ စကားဆုိေလသည္ ။ ထိုအခါ Fleming မွ တဖန္ " အိုမပာုတ္တာ ... ကြ်န္ေတာ္ ခင္ဗ်ားသားကိုကယ္ဆယ္တုန္းမွာ ဘာတုန္႕ၿပန္မႈကိုမွ မေမွ်ာ္လင္႕ခဲ႕ပါဘူး " ပာုၿငင္းဆိုခဲ႕ေလသည္ ။ ထိုသို႕ သူတို႕ႏွစ္ဦး အၿပန္အလွန္ ေၿပာဆုိေနသည္ကို လယ္သမား၏ သားသည္အိမ္အတြင္းမွ ေၿခာင္းေၿမာင္းၾကည္႕ရႈေနေလရာ ၊ ကေလးငယ္ ကိုေတြ႕ရွိသြားေသာ လူႀကီးသည္ Fleming အား " အသင္ ရဲ႕ သား ပာုတ္ပါသလား " ပာုေမးၿမန္းသၿဖင္႕ ၊ Fleming မွ မိမိ၏ သားၿဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေပးေလသည္ ။ ထိုအခါ Fleming အား လက္ေဆာင္ပဏၰမ်ား လက္မခံ ပါက အသင္႕ရဲ႕သားအား ကြ်ႏု္ပ္ ေက်ာင္းထားေပးပါရေစ ၊ အကယ္၍ သင္႕သားသည္ သင္ကဲ႕သို႕ ရိုးသားႀကိဳးစားသူ ၿဖစ္ပါက ေနာင္တခ်ိန္တြင္ သင္႕အားဂုဏ္က်က္သေရ တိုးတက္ေစမည္႕သူတစ္ဦးၿဖစ္ေပလိမ္႕မည္ ပာု ခြင္႕ေတာင္းခံ ၿပီးလွ်င္ ထို ကေလးငယ္ ၏ ပညာေရးအားသူၿဖည္႕ဆည္းေပးေလသည္ ။
ထိုသို႕ၿဖင္႕ လယ္သမားႀကီး Fleming ၏ သားသည္ လန္ဒန္ ၿမိဳ႕ရွိ St. Mary's Hospital အမည္ရွိ ေဆးေက်ာင္းႀကီးတြင္ဘြဲ႕ရၿပီး ၊ ပင္နီဆလင္ ေဆး၀ါးကိုရွာေဖြေတြ႕ရွိသူ Sir Alexander Fleming ပာူ၍ ကမၻာေပၚတြင္ထင္ရွားသူတစ္ဦးၿဖစ္လာသည္ ။ သို႕ေသာ္ တစ္ခ်ိန္က သူ၏ဖခင္ႏြံထဲမွ ကယ္ဆယ္ခဲ႕သည္႕ကေလးငယ္သည္ ယခုတဖန္ ႏ်ဴမိုးနီယားေရာဂါ ကိုခံစားေနရသၿဖင္႕ Sir Alexander Fleming ၏ ပင္နီဆလင္ ၿဖင္႕ကုသေပးခဲ႕ရၿပန္ေလသည္ ။
ထိိုသို႕ လယ္သမားႀကီး Fleming ႏွင္႕ Sir Alexander Fleming တို႕သားအဖ ႏွစ္ဦးလံုး၏ ကယ္ဆယ္ၿခင္း ခံရသူသည္ Lord Randolph Churchill ၏ သား ၿဖစ္သူ ၊ ၿဗိတိန္ ႏိုင္ငံ၏ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အၿဖစ္ အမည္ထင္ရွားသူ Sir Winston Churchill ပင္ၿဖစ္ပါသည္ ။
Monday, 24 September 2007
ေရွာင္လင္ေက်ာင္းသားကေလး
ကြ်န္ေတာ္ ဒီေရွာင္လင္ေက်ာင္းသားကေလး ရုပ္ရွင္ကိုၿပီးခဲ႕တဲ႕ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေလာက္က ၾကည္႕ခဲ႕ရတယ္ခင္ဗ် ။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပါ ။ ကေလးေလးေတြက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ ။ ေနာက္ၿပီး သရုပ္ေဆာင္ပုံ ေတြကလည္း အသက္၀င္တယ္ ။ အဲဒီတုန္းကေတာ႕ ဘာရယ္မပာုတ္ပါဘူး ကေလးကားဆိုၿပီး ၾကည္႕လိုက္တာ ၊ ဘယ္ပာုတ္မလဲဗ်ာ ... တကယ္ကိုရယ္စရာေကာင္းတာပါ ။ ဇတ္လမ္း နာမည္က shaolin Popey 2 လို႕ေခၚတယ္ ။ shaolin Popey 1 လဲရွိတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ အဲဒီတစ္ခုကသိပ္မေကာင္းဘူး ... ရယ္ေတာ႕ရယ္ရတယ္ ၊ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္က ဒုတိယ ပိုင္းကိုၾကည္႕ၿပီးမွ ပထမ ကိုၿပန္ၾကည္႕တာဆိုေတာ႕ ပထမ ပာာကသိပ္အသက္မ၀င္ သလို ၿဖစ္သြားတယ္ ။ ကေလး ေလးေတြကိုအရမ္းခ်စ္တတ္ၿပီး Comedy ေတြကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္သူမ်ားကိုၾကည္႕ဖို႕ တိုက္တြန္းပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ။ ၾကည္႕ရမယ္႕ေနရာ ပါ ေပးလုိက္မယ္ဗ်ာ ။ ၾကည္႕ေစခ်င္လြန္းလို႕ပါ ။
၀င္ရမယ္႕ ၀က္ဆိုက္ က www.crunchyroll.com ပါ ။
MP3 Player တစ္ခုဖန္တီး တည္ေဆာက္ၿခင္း
လြန္စြာလြယ္ကူၿပီး Loading လည္းမၾကာတဲ႕ MP3 Player ေလးလုပ္လိုက္ၾကရေအာင္.....
ကြ်န္ေတာ္ ဒီပေလယာ ေလးကို Recommend ေပးပါတယ္။သူကရိုးရွင္းၿပီး ဒီဇိုင္းေလးကလည္းသပ္ရပ္တယ္။
Demo ပံုေလးကေတာ႕ ဒီမွာပါ ။ 
ဆုရ မ်ိဳးေကာင္း ေျပာင္း
နဘရာစကာ (Nebraska) ျပည္နယ္ရွိ 
လယ္သမားတစ္ဦးစိုက္ပ်ိဴးတဲ့ ေျပာင္းဖူးေတြဟာ အေကာငး္ဆံုးဆု ႏွစ္စဥ္ရေလ့ရွိတယ္။ ႏွစ္တုိင္း ျပိဳင္ပဲြ ဝင္လုိက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အျပာေရာင္ ဖဲၾကိဳးဆုက သူ ့အတြက္ မလဲြ ဆိုသလုိပါပဲ….
ယခုႏွစ္ေတာ့ သတင္းစာတုိက္ေတြကပါ သိျပီးေက်ာ္ၾကားသြားတယ္။ သတင္းေထာက္ တစ္ဦးဟာလဲ အင္တာဗ်ဴးေမးဖို ့ဖိတ္ေခၚလာတယ္။ ဘယ္နည္းဘယ္ပံု ဆုရေနတယ္ဆိုတာ ေလ့လာဖုိ ့တဲ့ေလ။ ေနာက္ေတာ့ သတင္းေထာက္သိရွိသြားတာက ထုိလယ္သမားဟာ အျခားေသာ လယ္နီးနားခ်င္းမ်ားႏွင့္ သူ ့ရဲ ့ဆုရ ေျပာင္းမ်ိဳးေစ့မ်ား ကိုေဝမွ်သံုးစဲြသည္ ဆုိသည့္အခ်က္ပဲျဖစ္တယ္။
အဲဒီေတာ့ သတင္းေထာက္က ေမးလုိက္တယ္။ “ ခင္ဗ်ားနဲ့တူတူ ျပိဳင္ပဲြဝင္ေနတဲ့ သူေတြကုိ ဘာလုိ ့အေကာင္းဆံုးမ်ိဳးေစ့ေတြ မွ်ေပးရတာလဲ။ ”
“ခင္ဗ်ား မသိေသးဘူးနဲ့တူပါရဲ ့” လယ္သမားကျပန္ေျဖတယ္။ “ တကယ္လို ့ လယ္နီးခ်င္းေတြသာ မ်ိဳးေကာငး္တဲ့ ေျပာင္းကို မစုိက္ရင္ ဝတ္မႈံကူးနည္းက ကၽြန္ေတာ့္ေျပာင္းဖူးေတြရဲ့ အရည္အေသြးကို နိမ့္က် သြားေစမွာေပါ့။ ” လယ္သမားက ဆက္လက္ရွင္းျပတယ္။ “ ကၽြန္ေတာ္ မ်ိဳးေကာင္းစိုက္ခ်င္ရင္ တျခားသူေတြကုိပါ မ်ိဳးေကာငး္စုိက္ဖို့ ကူညီေပးရမွာေပါ့”
လယ္သမားဟာ ဘဝမွာ အခ်င္းခ်ငး္ ပတ္သက္ ဆက္ႏႊယ္ေနမႈကို သတိထားမိသည္။ ေဘးက လယ္ေတြရဲ ့ေျပာင္းေတြသာ မတုိးတက္ရင္ သူ ့ရဲ့ ေျပာငး္ေတြလဲ တုိးတက္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒီ ဥပမာေလးဟာ ကၽြန္ေတာ္တု့ိရဲ ့ေန့စဥ္ဘဝ ေတြကိုလဲ အက်ိဳးျပဳႏုိင္မွာပါ။
ကိုယ္ ျငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ လုိခ်င္ရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ကူညီရမယ္။
ကုိယ္ စိတ္ေအးခ်မ္းေကာင္းမြန္စြာေနထုိင္ခ်င္သူမ်ားဟာ အျခားသူမ်ားကုိ လဲေကာင္းမြန္စြာေနႏုိင္ ေအာင္ ကူညီၾကရမယ္။
ကုိယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္ရင္ သူတပါး ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ကူညီၾကရမယ္။
ဒီပံုျပင္ ရဲ့သခၤန္းစာကေတာ့ “ ေျပာင္းေကာင္းေကာင္း စုိက္ခ်င္ရင္ လယ္နီးခ်င္းေတြကိုပါ ေျပာင္းေကာင္းစုိက္ႏုိင္ေအာင္ ကူညီလုိက္ပါ။ ”
လယ္သမားတစ္ဦးစိုက္ပ်ိဴးတဲ့ ေျပာင္းဖူးေတြဟာ အေကာငး္ဆံုးဆု ႏွစ္စဥ္ရေလ့ရွိတယ္။ ႏွစ္တုိင္း ျပိဳင္ပဲြ ဝင္လုိက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အျပာေရာင္ ဖဲၾကိဳးဆုက သူ ့အတြက္ မလဲြ ဆိုသလုိပါပဲ….ယခုႏွစ္ေတာ့ သတင္းစာတုိက္ေတြကပါ သိျပီးေက်ာ္ၾကားသြားတယ္။ သတင္းေထာက္ တစ္ဦးဟာလဲ အင္တာဗ်ဴးေမးဖို ့ဖိတ္ေခၚလာတယ္။ ဘယ္နည္းဘယ္ပံု ဆုရေနတယ္ဆိုတာ ေလ့လာဖုိ ့တဲ့ေလ။ ေနာက္ေတာ့ သတင္းေထာက္သိရွိသြားတာက ထုိလယ္သမားဟာ အျခားေသာ လယ္နီးနားခ်င္းမ်ားႏွင့္ သူ ့ရဲ ့ဆုရ ေျပာင္းမ်ိဳးေစ့မ်ား ကိုေဝမွ်သံုးစဲြသည္ ဆုိသည့္အခ်က္ပဲျဖစ္တယ္။
အဲဒီေတာ့ သတင္းေထာက္က ေမးလုိက္တယ္။ “ ခင္ဗ်ားနဲ့တူတူ ျပိဳင္ပဲြဝင္ေနတဲ့ သူေတြကုိ ဘာလုိ ့အေကာင္းဆံုးမ်ိဳးေစ့ေတြ မွ်ေပးရတာလဲ။ ”
“ခင္ဗ်ား မသိေသးဘူးနဲ့တူပါရဲ ့” လယ္သမားကျပန္ေျဖတယ္။ “ တကယ္လို ့ လယ္နီးခ်င္းေတြသာ မ်ိဳးေကာငး္တဲ့ ေျပာင္းကို မစုိက္ရင္ ဝတ္မႈံကူးနည္းက ကၽြန္ေတာ့္ေျပာင္းဖူးေတြရဲ့ အရည္အေသြးကို နိမ့္က် သြားေစမွာေပါ့။ ” လယ္သမားက ဆက္လက္ရွင္းျပတယ္။ “ ကၽြန္ေတာ္ မ်ိဳးေကာင္းစိုက္ခ်င္ရင္ တျခားသူေတြကုိပါ မ်ိဳးေကာငး္စုိက္ဖို့ ကူညီေပးရမွာေပါ့”
လယ္သမားဟာ ဘဝမွာ အခ်င္းခ်ငး္ ပတ္သက္ ဆက္ႏႊယ္ေနမႈကို သတိထားမိသည္။ ေဘးက လယ္ေတြရဲ ့ေျပာင္းေတြသာ မတုိးတက္ရင္ သူ ့ရဲ့ ေျပာငး္ေတြလဲ တုိးတက္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒီ ဥပမာေလးဟာ ကၽြန္ေတာ္တု့ိရဲ ့ေန့စဥ္ဘဝ ေတြကိုလဲ အက်ိဳးျပဳႏုိင္မွာပါ။
ကိုယ္ ျငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ လုိခ်င္ရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ကူညီရမယ္။
ကုိယ္ စိတ္ေအးခ်မ္းေကာင္းမြန္စြာေနထုိင္ခ်င္သူမ်ားဟာ အျခားသူမ်ားကုိ လဲေကာင္းမြန္စြာေနႏုိင္ ေအာင္ ကူညီၾကရမယ္။
ကုိယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္ရင္ သူတပါး ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ကူညီၾကရမယ္။
ဒီပံုျပင္ ရဲ့သခၤန္းစာကေတာ့ “ ေျပာင္းေကာင္းေကာင္း စုိက္ခ်င္ရင္ လယ္နီးခ်င္းေတြကိုပါ ေျပာင္းေကာင္းစုိက္ႏုိင္ေအာင္ ကူညီလုိက္ပါ။ ”
Sunday, 23 September 2007
ထုိ ေသတၱာေလးက သာမန္ေသတၱာ…… သို ့ေပမဲ့။
ဒီ
ပံုျပင္ေလးက ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာလို့ ေဟာင္းေနပါျပီ။ ဒီလုိပါ။ အေဖက သံုးႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ေရႊေရာင္ ပါကင္စာရြက္ ကို ျဖဳန္းတီးမႈျဖင့္ ဆံုးမေနသည္။ ေငြ အက်ပ္ အတည္းျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ျဖံဳးတီးရေကာင္းလားဟု အျပစ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိညက ကေလးမေလးက ခရစ္စမတ္ သစ္ပင္ေျခရင္းတြင္ ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ ထုိ ေရႊေရာင္ ေသတၱာေလးကုိ ခ်ထားခဲ့သည္။
ေနာက္တေန့ မနက္။ “ ဒါေဖေဖ့အတြက္ ” ဟုဆိုကာ ေရႊေရာင္ ေသတၱာေလးကုိ သူမ အေဖ ထံေပးလာသည္။ အေဖကေတာ့ ယခင္က စိတ္ဆိုးခဲ့သည္ကုိ ျပန္လည္ ေနာင္တရေနမိသည္။ ဒါေပမဲ့ ေသတၱာေလးကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ စိတ္ျပန္ဆိုးသြားသည္။ ေသတၱာထဲမွာ ဗလာနတၱိ။ သူ သမီးေလးကုိ စိုက္ၾကည့္ျပီး ေျပာလိုက္တယ္။ “လက္ေဆာင္ေပးတယ္ဆိုတာ တစ္ခုခု ပါရတယ္ကြ။ ” သူူေအာ္လိုက္ေတာ့ မိန္းကေလးက ငုိသံပါပါနဲ့ ျပန္ ေျဖသည္။ “ ဒီေသတၱာက ဗလာမဟုတ္ပါဘူးေဖေဖ။ အထဲမွာ သမီး အနမ္းေတြ အမ်ားၾကီးထည့္ထားတယ္။ အားလံုး ေဖေဖ့ အတြက္ပါ။ ” ဆိုေသာ အေျဖစကားၾကားရေလသည္။
သမီးေလးရဲ ့ေဖေဖ ဒီတစ္ခါေတာ့ မွင္သက္မိသြားသည္။ ဆြ ့ံအသြားသည့္နွယ္။ ျပီးမွပဲ သမီးေလးေရွ ့ခ်က္ခ်င္း ဒူးေထာက္လို့ သူ့လက္ေတြနဲ့လည္း သုိင္းဖက္ထားသည္္။ ေေဖေဖ့ကုိ ခြင့္လႊတ္ပါ ဟုလဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ေတာင္းပန္ေနေတာ့သည္။
မ်ားမၾကာမီပဲ ကားမေတာ္တဆမႈတစ္ခုက အေဖ့ဆီကေန သမီးေလးကုိ အျပီးပုိင္ ခဲြကာေခၚသြားေတာ့သည္္။ ထုိအေဖသည္လည္း သမီးေလးေပးေသာ လက္ေဆာင္ ေရႊေရာင္ ေသတၱာေလးထဲမွ အနမ္းမ်ားကို စိတ္ညစ္တုိင္း၊ အားငယ္တုိင္း ထုတ္ၾကည့္ကာ သမီးေလး၏ေမတၱာကိုလဲ အျမဲပင္ သတိရကာေနပါေတာ့သည္။
လူတိုင္းတြင္ ခ်စ္ေမတၱာႏွင့္ အနမ္းမ်ားစြာထည့္ထားေသာ ေရႊေသတၱာ ပုိင္ဆုိင္ၾကသည္။ မိသားစုမ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဆီမွ။ ထုိအရာထက္ မည္သည့္အရာကမွ် တန္ဖိုးမရွိႏုိင္ေပ။
ထုိ ေသတၱာေလးက သာမန္ေသတၱာ…… သို ့ေပမဲ့။ အနမ္းေတြနဲ့ ျပည့္လွ်မ္းေနတဲ့ ေသတၱာ။
ခဲတံပံုျပင္
ခဲတံ ျပဳလုပ္တဲ့ အတတ္ျဖင့္ အသက္ေမြးသူတဦးသည္ ခဲတံေလးတစ္ေခ်ာင္းကုိ ေရာင္းတန္းဝင္ ဘူးထဲသို့ ထည့္မပိတ္မီ အျပင္ကုိ ေခတၱ ထုတ္ထားလိုက္တယ္။
“မင္းသိဖို့ လုိတဲ့အခ်က္ငါးခ်က္ရွိတယ္။ ” ထုိလူက ခဲတံကုိ ေျပာလုိက္တယ္။ “မင္းကို အျပင္ေလာကကို မထုတ္မီမွာ ဒီအခ်က္ေတြကို မင္း အျမဲသတိရမယ္ဆိုရင္ မင္းဟာ ေလာကမွာ အေကာင္းဆံုးခဲတံတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ ”
“ ၁ အခ်က္။ မင္းဟာ မင္းကုိယ္မင္း လူတစ္ေယာက္ရဲ့ လက္ထဲမွာ အျမဲ ရွိေနေစရမယ္”
“၂ အခ်က္ ။ မင္းဟာ နာက်င္တဲ့ ခၽြန္စက္ဒဏ္ကို အခ်ိန္ မေရြးခံရႏိုင္တယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါဟာ မင္းေကာငး္စားဖုိ့ပဲ။”
“၃ အခ်က္ ။ မင္းလုပ္ခဲ့တဲ့ အမွားေတြကို မင္းကိုယ္တုိင္ ျပင္ႏို္င္ရမယ္ ။”
“၄ အခ်က္ ။ မင္းရဲ ့ အေရးၾကီးဆံုး အစိတ္အပို္င္းဟာ မင္းရဲ ကိုယ္တြြင္းမွာ ပဲရွိတယ္။ ”
“၅ အခ်က္ ။ မင္း ကို ဘယ္မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာပဲ ေရးေရး ထင္ေအာင္ေရးရမယ္။ ဘယ္အေျခအေနေရာက္ေရာက္ မင္းဆက္လက္ ေရးသားသြားရမယ္။”
ခဲတံ ကလဲ နားလည္ျပီး မွတ္ထားပါမည္ ဟုကတိေပးသည္။
ယခု ခဲတံ ေနရာတြင္ သင့္ကုိယ္သင္ ကုိယ္စားထည့္လိုက္ပါ။ ဒီအခ်က္ေတြကို မင္း အျမဲသတိရမယ္ဆိုရင္ မင္းဟာ ေလာကမွာ အေကာင္းဆးံု လူတစ္ဦးျဖစ္လာလိမ့္မယ္။
၁။ တျခားလူေတြ ဆံုးမအၾကံေပးတာ။ မိဘေဆြမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းေတြ အၾကံေပးတာကုိ ခံယူပါ။
၂။ အခက္အခဲေတြကုိ အခ်ိန္မေရြးၾကံဳေတြ ့ႏုိင္ေပမဲ့၊ အဲဒါေတြကပဲ မင္းကုိ ပုိမုိ သန္မာတဲ့ လူတစ္ဦး ျဖစ္ေစမွာ။
၃။ မင္းအမွားေတြကို မင္းကုိယ္မင္း ျပင္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ။
၄။ မင္းရဲ ့အေရးၾကီး အစိတ္အပိုင္းဟာ မင္းရဲ ့အတြင္းစိတ္ပါပဲ။
၅။ မင္း ဘယ္အေျခအေန ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္ မင္းလုပ္ရမဲ့ တာဝန္ေတြကို ေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းရြက္ပါ။
ခဲတံဥပမာကုိ အသံုးခ်ျပီး ဒီအခ်က္ ေတြကို မွတ္ထားမယ္၊ လုိက္နာမယ္၊ ဆုိရင္ေတာ့ မင္းဘဝက အျမဲ တုိးတက္ေနမွာပါ။
Parable Of The Pencil - Pencil story ဆုိတဲ့ ဝတၱဳတုိေလးကုိ ဘာသာျပန္ထားတာပါ။
မေမ႕ႏိုင္
ခုႏွစ္ ၊ ရက္ ၊ လ ... အတိအက်မသိေတာ႕ပါ ။
ကြ်န္ေတာ္ ငါးတန္း တုန္းကၿဖစ္သည္ ။
အတန္းပိုင္ ဆရာမ က နက္ၿဖန္ ေက်ာင္းမလာလဲရတယ္ စာမသင္ဘူးပာု အေသအခ်ာမွာထားပါလၽွက္ ကြ်န္ေတာ္တို႕တစ္ခန္းလံုး ( စာႀကိဳးစား ၿပီး အလြန္ေတာ္ေသာ မမေလး ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ မွလြဲကာ ) ေက်ာင္းတက္ၾကသည္ ။ ႀကိဳတင္တိုင္ပင္ ကာေက်ာင္းတက္ၾကၿခင္းၿဖစ္သည္ ။ ဆရာမ်ား မအားလပ္ၿခင္း ၊ ဆရာမႀကီး ရံုးခန္းတြင္ မရွိၿခင္းတို႕ကို ရိပ္မိေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အခြင္႕ေကာင္းယူကာေက်ာင္းလာၾကသည္ ။ ေက်ာင္းလာသည္ဆိုေတာ႕လည္း ဆရာမ ခင္ဗ်ာ ... အဘယ္မွာ အၿပစ္ဆိုႏိုင္မည္နည္း ။ သူဆိုႏိုင္သည္က " လိမ္လိမ္မာမာေနၾက ဆရာမေတြမအားဘူး ၊ ကိုယ္႕စာကိုယ္လုပ္ၾက ပာု " ။
" ေက်ာင္းေတာ္ထဲမွာ...ေဆာ႕ကာကဲကာ....အေပါင္းအေဖာ္မ်ားနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မယ္ ။ တို႕ကိုမုန္းရင္ မခ်ိသလိုၿပံဳးမယ္...ဆက္လက္ဆိုကာကခုန္မယ္ ... တုႏွယ္..တဲ႕ႏွယ္..တယ္႕တယ္တယ္.... "
အဲဒါကေတာ႕ မိန္းကေလးမ်ား စပ္ဆိုတဲ႕သီခ်င္းပါ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္းအသံေသး အသံေၾကာင္နဲ႕လိုက္ဆိုပါတယ္ ။ မ်ားေသာ အားၿဖင္႕ကြ်န္ေတာ္တို႕ အသံပါ ။ ေနာက္ေတာ႕...
" ဒီကမၻာကို ဆိုက္ကားနဲ႕ပတ္မယ္...ငါတို႕အတူတကြနင္းၾကပါစို႕....ေမွာင္မည္းေနတဲ႕မိုးသားမ်ားရဲ႕ေအာက္...အေပ်ာ္ဆံုးသီခ်င္းမ်ားကိုဆိုၿပီးေတာ႕...ဆိုက္ကားနင္းမယ္ လာသြားစုိ႕ ............. "
ဒါကဒုတိယ အေၿပာင္အပ်က္ ဆိုထားတဲ႕သီခ်င္းပါ ။ ေနာက္ေတာ႕ သီခ်င္းေတြကို တစ္ပုဒ္ၿပီး တစ္ပုဒ္ ေလၽွာက္ေၿပာင္ေလွာင္ၿပီးဆိုပါတယ္ ။ ေက်ာင္းဆင္းခါနီး ေအာက္ပါ သီခ်င္းေလးနဲ႕ ပိတ္ခဲ႕ပါတယ္ .....
" ဂစ္တာ တီးတဲ႕ေက်ာင္းသားမ်ားပာာ ... ဒို႕မ်ားေပာ႕ ..ဒုန္း ဒုန္း ၊ ၀ုန္း ၀ုန္း .. ။ ဂစ္တာ တီးတဲ႕ေက်ာင္းသားမ်ားပာာ ... ဒို႕မ်ားေပာ႕ ..ဒုန္း ဒုန္း ၊ ၀ုန္း.. ။ လာၿပီ ဒီမွာကြ Rock & Roll သံံစဥ္ေတြပာာ ဒို႕လက္ထဲမွာ .. ဒီမွာကြ Rock & Roll ဒုန္း ၊ ဒုန္း ၊ ေပားေပားေပားေပား........ေဖ်ာင္း ၊ ေဖ်ာင္း ။ "
အဲဒီ႕သီခ်င္းစာသားထဲမွာ - ဒုန္း ဒုန္း ၊ ၀ုန္း - ဆိုတဲ႕ အသံေတြပာာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ စာေရးစားပြဲကို တံၿမက္စည္းတုတ္ေတြ ၊ ၾကက္ေမႊးတုတ္ေတြနဲ႕ ရိုက္လို႕ထြက္လာတဲ႕အသံပါ ။ ေပားေပားေပား - ဆိုတာကေတာ႕
၀ိုင္းၿပီးခ်ီးေၿမာက္ၾကတဲ႕ ပရိသတ္ ရဲ႕အသံေတြၿဖစ္ၿပီးေတာ႕ -- ေနာက္ဆံုးမွာ ထြက္လာတဲ႕ = ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း = ဆိုတာကေတာ႕ လက္ခုတ္တီးတဲ႕အသံမပာုတ္ပါဘူး ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း အဲဒါေၾကာင္႕ ထူးဆန္းအံ႕ၾသစြာနဲ႕ စပ္စု ၾကည္႕ေတာ႕ ......
အားလားလား.......အတန္းပိုင္ဆရာမ ခင္ဗ် ။
ႀကိမ္လံုးႀကီး ကိုင္ၿပီးရပ္အားေပးေနေလရဲ႕ ။ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း ဘာလုပ္လို႕ လုပ္ရမွန္းမသိ ၊ ေၾကာက္အားလန္႕အားနဲ႕ ဘုရားတေနမိတယ္ ။ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ လြန္သြားမွန္းလဲ သိၾကတယ္ ။ ဒါေၾကာင္႕ ဘာမွ မေၿပာရဲဘူး ။ အပ္က်သံေတာင္ ၾကားရေလာက္တယ္ ။ အၿပစ္ကေတာ႕ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ အလံတိုင္ေရွ႕ထြက္ ၿပီး အၿခားေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြေရွ႕မွာ လက္ေၿမွာက္ ေနရတာပဲၿဖစ္တယ္ ။ တေက်ာင္းလံုးကုန္မွ ကြ်န္ေတာ္တို႕ၿပန္ရတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ မရွက္ၾကပါဘူး ။ ရွက္စရာလို႕လည္း မထင္ခဲ႕ၾကဘူးေလ ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေၿပာႏိုင္တာကေတာ႕ ေပ်ာ္ခဲ႕ပါတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပ်ာ္ခဲ႕ၾကတယ္ ။ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ကိုၿပန္စဥ္းစား မိတုိင္း အဲဒီ အေၾကာင္းေလးကို သတိရေနဆဲပါပဲ ။
ဒဏ္ခတ္ခံရလို႕ အိမ္ၿပန္ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေနာက္က်လို႕ အိမ္ေပါက္၀ မွာ ႀကိမ္လံုးႀကီး ကိုင္ၿပီးေစာင္႕ေနတဲ႕ အေမနဲ႕တိုးခဲ႕ရပံုနဲ႕ ၊ အေမ ေပးခဲ႕တဲ႕ ၿပစ္ဒဏ္ကိုေတာ႕ မေဖာ္ၿပ ပါရေစေနာ္.....။
Saturday, 22 September 2007
ေက်ာက္ေဆာင္ေလး ၿဖစ္ပါရေစ ။
ဆုေတာင္းလို႕သာၿပည္႕ခဲ႕မယ္ဆိုရင္....
ကြ်န္ေတာ္ ပာိုးအေ၀း ကမ္းစပ္တစ္ေနရာမွာ ေက်ာက္ေဆာင္ေလးသာၿဖစ္ပါရေစ ။
လူေတြနဲ႕ အလွမ္းေ၀းေ၀း တစ္ေနရာ က ကမ္းစပ္ေလးတစ္ခုနားမွာ ေက်ာက္ေတာင္ေလးတစ္ခုၿဖစ္ပါရေစ ။ ေနပူပူ ၊ မိုးရြာရြာ ၊ မုန္တိုင္းေတြ ဘယ္လိုက်က် ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ႏိုင္တဲ႕ေက်ာက္ေဆာင္ေလးတစ္ခုေပါ႕ ။ ပူေလာင္မႈ အားလံုးနဲ႕ ေ၀းေ၀းမွာ တည္ရွိၿပီး တစ္ေနရာတည္းမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေလးရပ္တည္ေနပါ႕မယ္ ။
တစ္ခါတစ္ရံ ေရာက္လာတတ္တဲ႕ ဒီေရလိႈင္းေလးေတြကို ႀကိဳဆိုမယ္ ။ သူတို႕ေတြ ပင္လယ္ထဲၿပန္ထြက္ သြားတဲ႕ အခါမွာ ႏႈတ္ဆက္မယ္ ။ ပ်င္းေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ ပင္လယ္ၿပင္ႀကီး နဲ႕ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းတို႕ ထိစပ္တဲ႕ ေနရာကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည္႕မယ္ ။ ေလညွင္း ေလးေတြသယ္ေဆာင္လာတဲ႕ သီတင္းစကားေတြကိုနားေထာင္မယ္ ။ ေန႕အခါ ေနမင္းႀကီး ဘယ္ေလာက္ပဲပူၿပင္းေနပါေစ ၊ ညအခါ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေအးခ်မ္းေနပါေစ အံႀကိတ္ၿပီး ေတာင္႕ခံမယ္ ။ အခ်ိန္ေတြၾကာလာလို႕ ေရလႈိင္းေလးေတြပာာ ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခ်ိဳ႕ကို တိုက္စားမယ္ ဆိုရင္လဲ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႕ေပးပါ႕မယ္ ။ ႀကီးမားလွတဲ႕ ပင္လယ္ၿပင္ႀကီးကို ၿဖတ္သန္း ပ်ံသန္းလာတဲ႕ ငွက္ကေလးေတြကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ ေက်ာကုန္းေပၚမွာ နားခိုခြင္႕ၿပဳမယ္ ။ ပ်ံထြက္သြားတဲ႕ ငွက္ကေလးေတြပာာ ကြ်န္ေတာ္႕ကို ေမ႕သြားေတာင္မွ ကြ်န္ေတာ္ပာာ တိုးတိုးေလး ႏႈတ္ဆက္ေနမွာပါ ။ ပုွဇြန္ေလးေတြ ၊ ဂဏန္းေလးေတြ လဲကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ ေၿခရင္းမွာလာေရာက္ ေဆာ႕ကစားႏိုင္ပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္ သဘာ၀ ေလာကႀကီးရဲ႕ ၿဖစ္ေနပ်က္ေနမႈ ေတြကို ဒီအတိုင္း မလႈပ္မရွက္ ရပ္ၾကည္႕ေနရရင္ပဲေက်နပ္ပါၿပီ ။ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုရဲ႕ ကုန္ဆံုးမႈေၾကာင္႕ ေရလိႈင္းေလးေတြပာာ ကြ်န္ေတာ္႕တစ္ကိုယ္လံုးကို အၿပီးအပိုင္ တိုက္စားခဲ႕မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကြ်န္ေတာ္လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ ခြင္႕ၿပဳဦးမွာပါ ။ တိုက္စားသြားတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုပာာ အၿခားတိတ္ဆိတ္တဲ႕ေနရာေလးမွာ အနည္ထိုင္ခြင္႕ ရမယ္ဆိုရင္ၿဖင္႕ ကြ်န္ေတာ္ ရဲ႕စိတ္အလ်င္ပာာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရပါၿပီ ။
ေကာ္စီကာကြ်န္းသား ကေလး
ေကာ္စီကာ ကြ်န္းမွာ သူေမြးဖြားခဲ႕ပါတယ္ ။ ေမြးခ်င္းေတြ ထဲမွာ ဒုတိယေၿမာက္ သားလဲၿဖစ္တယ္ ။ သူ႕အထက္မွာ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ရွိၿပီး ေအာက္မွာ ညီ ၊ ညီမ ေပါင္း ေၿခာက္ေယာက္ရွိတယ္ ။ ဖခင္ ပာာအစိုးရ အရာရွိတစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ သူ႕ကိုမေမြးခင္ လပိုင္းအလို မွာပဲ သူ႕ဖခင္ပာာ ကြ်န္းေပၚ နယ္ခ်ဲ႕က်ဴးေက်ာ္လာသူတို႕ကိုတိုက္ခိုက္ရင္းနဲ႕ က်ဆံုးသြား ခဲ႕ပါတယ္ ။ ကာကြယ္ေရးတပ္ ေတြပာာလဲ က်ဴးေက်ာ္သူတို႕ လက္ေအာက္မွာလက္ႏွက္ခ် သြားခဲ႕ပါတယ္ ။ က်ဴးေက်ာ္သူေတြကေတာ႕ အၿခားမပာုတ္ပါဘူး ၊ လူ၀ီ တစ္ဆယ္႕ေၿခာက္ရဲ႕ ၿပင္သစ္တပ္မေတာ္ႀကီးပါ ။ ဒီလိုနဲ႕ သူေနထိုင္တဲ႕ ေကာ္စီကာ ကြ်န္းပာာ ၿပင္သစ္ပိုင္ၿဖစ္ခဲ႕ရတယ္ ။
သူ႕မိခင္ ပာာလြန္စြာေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေတာ္တဲ႕ အရာရွိကေတာ္တစ္ေယာက္ေပါ႕ အထက္ပိုင္း လူႀကီးမ်ားစြာနဲ႕ လည္းသိကြ်မ္းသူတစ္ေယာက္ေပါ႕ ။ သူပာာ ငယ္စဥ္ကတည္းက တစ္ေယာက္တည္းေနရတာကို ႏွစ္သက္သူပါ ။ ေမာင္ႏွမ ေတြအမ်ားႀကီး ရွိေပမယ္႕ ေရာေရာေႏွာေႏွာ ေဆာ႕ကစားၿခင္းမရွိဘူး ။ သူ႕ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာအေဖာ္ကေတာ႕ ကစားစရာ အေၿမွာက္ေလးတစ္ခုပဲၿဖစ္တယ္ ။ သူပာာ အဲဒီ႕အေၿမွာက္ကေလး ကိုယူၿပီး ကြ်န္းရဲ႕ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြရွိတဲ႕ေနရာမွာ တစ္ကိုယ္တည္း စစ္တိုက္တိုင္း ကစားေနလဲ႕ရွိသူပါ ။ သဲေတြနဲ႕ စစ္သားရုပ္ေလးေတြလုပ္ ၊ ခံတပ္ေတြေဆာက္ၿပီး တစ္ကိုယ္တည္း စစ္ခ်ီတက္ေနတတ္တယ္ ။
အေတြးလြန္ ဝတၱဳ
အခ်ိန္သည္ကား ခရစ္ႏွစ္ ၂၁၅၅ မတ္လ ၁၇ ရက္။
လမ္းမၾကီး တစ္ေလ်ာက္လံုး တိတ္ဆိတ္ ျင္ိမ္သက္လို့ ေနသည္။ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပင္ မိန္းကေလးတစ္ဦး ဝုန္းခနဲ ေရာက္ခ်လာသည္။ သူမစီးလာေသာယဥ္ပ်ံမွာလဲ ရုတ္ခ်ည္း ပင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။
စိတ္အစာ အာဟာရေလးမ်ား
ေလာကတြင္ အေကာင္းဆံုးႏွင့္ အလွပဆံုးအရာမ်ားသည္ ျမင္လညး္မျမင္ႏုိင္ ကိုင္တြယ္၍လညး္မရေပ။ သင္၏ ႏွလံုး သားထဲတြင္သာအျမဲ တေစ ကိန္းဝပ္ေနတတ္သည္သာ။ (Helen Keller)
အတိတ္ကုိလည္း ေဒါသႏွင့္ ျပန္လွည့္မၾကည့္ပါႏွင့္၊ အနာဂတ္ကုိလည္း စုိးရြံ ့စိတ္ႏွင့္ ေမွ်ာ္မၾကည့္ပါႏွင့္၊ ပစၥဳပၸာန္ ကိုသာ ဂရုတစုိက္ ႏွင့္ေစာင့္ၾကည့္ပါ။ (James Thurber)
ဘဝသည္ စက္ဘီးစီးေနသူသဖြယ္။ သင္ေျခနင္းရပ္မသြားမျခင္း ဘယ္ေတာ့မွမလဲ။ (Claude Pepper)
ဘဝတြင္ အသက္ ရွည္ျခင္း (length of life)သည္ အေရးမၾကီးလွ၊ ဘဝအဓိပၸါယ္ နက္ရႈိင္းမႈ (depth of life) အတြက္သာ ေရွ ့ ရႈပါ။ (Ralph Waldo Emerson )
ဘဝ၏အနာဂတ္ဆုိသည္မွာ ၄င္းတို့ ၏ အိပ္မက္မ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ေရးုကုိ ယံုၾကည္သူမ်ားတြင္သာရွိသည့္အရာျဖစ္သည္။ (Eleanor Roosevelt)
ဘာမွမလုပ္သူမ်ားသည္သာ ဘယ္ေတာ့မွအမွားမလုပ္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ( Mikhail Gorbachev)
သင့္ကုိေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္သူသည္ သင္ကုိယ္တုိင္သာျဖစ္သည္။ ( Anonymous)
သင္မပစ္ေသာ ပစ္ခ်က္တိုင္းသည္ ၁၀၀% လဲြေသာပစ္ခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ (Wayne Gretzky )
Friday, 21 September 2007
ေက်းဇူးပါ Blogger
စာအုပ္ေတြဖတ္ရႈရမွာကိုပ်င္းလာတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ ၊ ဘေလာ႕(ခ္) ေတြကိုမွန္မွန္ဖတ္ရႈေနမိတယ္ ။ အစ ကေတာ႕ဘေလာ႕(ခ္)ေတြကိုသိပ္ ဂရုမစိုက္ခဲ႕ေပမယ္႕ ၊ မထင္မွတ္ပဲ ဘေလာ႕(ခ္)ေတြကေန အမ်ားႀကီးေလ႕လာခဲ႕ရတယ္ ... အေတြးအေခၚေတြ ၊ နည္းပညာေတြ နဲ႕ စာေရးသားမႈအပိုင္းေတြကိုပါ ေလ႕လာတက္ေၿမာက္လာပါတယ္ ။
ေက်းဇူးပါ Blogger .
သင္႕ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြပါ ။
စာေရးရမွာကို အင္မတန္ပ်င္းတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ပာာ အခုဆို ဘေလာ႕(ခ္) မွာ ပို႕(စ္) ေတြကိုမွန္မွန္တင္ေနပါၿပီ ။ ဘာမွမပာုတ္တဲ႕ေခါင္းစဥ္ေတြေပမယ္႕ စာေရးတဲ႕အေလ႕အက်င္႕ေလးရေနပါၿပီ ။ ဒိုင္ယာရီ ကိုေန႕စဥ္မေရးနိုင္ေပမယ္႕ ဘေလာ႕(ခ္)ကိုေတာ႕ေန႕စဥ္ပို႕(စ္)လုပ္နိုင္ေနပါၿပီ ။ စာေရးဆရာ တစ္ေယာက္မပာုတ္ေပမယ္႕ စာေတြေရးၿခင္းၿဖင္႕ ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ ရင္တြင္းမွၿပည္႕က်ပ္ေနတဲ႕ စကားလံုးေတြထြက္ေပါက္ေတြ႕ရွိရပါတယ္ ။
ေက်းဇူးပါ Blogger .
သင္႕ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြပါ ။
ဘေလာ႕(ခ္)ေပၚမွာ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြရေနပါၿပီ ။ အၿပင္မွာ တစ္ခါမွမေတြ႕ရေသးေပမယ္႕ ၊ ကိုယ္႕ရဲ႕ အေတြးေတြ ၊ ခံစားခ်က္ေတြ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ၊ ကို ၀ိုင္း၀န္းခံစားေပးတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဘေလာ႕(ခ္)ေတြၾကားထဲမွာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိရၿပန္ပါတယ္ ။ ေရးသားတဲ႕ပို႕(စ္)ေတြပာာ အေရးအသားညံ႕ဖ်င္းေစအံုးေတာ႕ အမွားကိုေထာက္ၿပ ၊ အမွန္ကို ရွင္းၿပေပးတဲ႕ ဘေလာ႕(ခ္)ဂါ ကိုကို၊မမ ေတြနဲ႕ ရင္းႏွီးခြင္႕ရေနပါၿပီ ။
ေက်းဇူးပါ Blogger .
သင္႕ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြပါ ။
တစ္ကိုယ္တည္း အထီးက်န္ေနတဲ႕အခ်ိန္ ၊ ေမာေမာနဲ႕ အလုပ္ကၿပန္လာတဲ႕အခ်ိန္ ၊ စိတ္ဓါတ္ေတြ တပာုန္ထိုးက်ေနခ်ိန္မွာ -> မိမိဘေလာ႕(ခ္) ေလးကိုလာလည္တဲ႕ စာဖတ္သူေတြ Cbox ေပၚမွာ ေရးသားခဲ႕တဲ႕ " လာလည္သြားပါတယ္ " ဆိုတဲ႕ စာသားေလးပာာ တိုေတာင္းၿပတ္သား ေပမယ္႕ အၿမင္႕မားဆံုးေရခဲေတာင္ေပၚမွာေပါက္တဲ႕ ႏွစ္တစ္ေထာင္ ဂ်င္ဆင္း ေဆးပင္ထက္ ခြန္အားေတြ တိုးရၿပန္ပါတယ္ ။
ေက်းဇူးပါ Blogger .
သင္႕ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြပါ ။
အသက္၀င္လာပါၿပီ ။
မစည္ကားရင္ ပြဲေစ်းေတာင္မသြားတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ပာာ ... ဒီ ဘေလာ႕(ခ္)ေလး အသက္၀င္လႈပ္ရွား လာလို႕အရမ္း၀မ္းသာမိပါတယ္ ။ ေနာက္ၿပီး အသစ္ေရာက္လာတဲ႕ ဘေလာ႕(ခ္)ဂါ မမေလး ကိုလဲ Warmly Welcome ပါ ( အဂၤလိပ္လိုေၿပာၾကည္႕တာ ပီရဲ႕လားေတာ႕သိဘူး ) ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႕ ေန႕တိုင္း ပို႕(စ္)တင္ၿဖစ္လိမ္႕ မယ္ခင္ဗ် ... ေန႕တိုင္းအားေနတယ္ေလ ။ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ဆုိေပမယ္႕ဗ်ာ...သူေဠးက လခ လဲေပး အင္တာနက္ လဲအလကား သံုးခိုင္းေနတယ္လို႕ထင္ရေလာက္ေအာင္ ဘာမွလုပ္စရာမရွိတာပါ ။ ေန႕တိုင္း ကိုးနာရီလံုးလံုး ရံုးခန္းထဲ မွာထိုင္ေပးေနရင္ ၿပီးတာပဲ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေတြစာအေရးအသား သိပ္မေကာင္းလို႕ စာဖတ္သူေတြ ကိုနည္းနည္းေတာ႕အားနာတယ္ဗ်ာ ။ ႀကိဳးစားတြား မွာပါ ။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း အဂၤလိပ္လိုမတတ္ / ၿမန္မာလိုလည္းမေတာ္ / တရုတ္လိုလည္းမသိ ဆိုေတာ႕ ဘက္စံုမွာ စံၿပ လို႕ေၿပာရမလိုၿဖစ္ေနၿပီ ။ ဒါေပမယ္႕ ႀကိဳးစားတြားမွာပါ ... ႀကိဳးစားတြားမွာပါ ။ မနက္က တူႏွယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ဘာပို႕(စ္) တင္ရမလဲ မသိဘူးဆိုၿပီး စိတ္ညစ္တယ္လို႕ေၿပာတယ္ ။ သူ႕ၿဖစ္ပံုေတြ ထိုင္နားေထာင္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ေတာင္အခု ဘာပို႕(စ္)တင္ရမလဲ မသိၿဖစ္ေနၿပီ ။ အဓိက ေၿပာခ်င္တာကေတာ႕ ႀကိဳးစားတြားမွာပါ ခင္ဗ်ာ ... ပို႕(စ္)ေကာင္းေကာင္းေလးေတြ တင္ႏိုင္ဖို႕နဲ႕ စာဖတ္သူေတြ လာလည္ရက်ိဳးနပ္ ရပါေစ႕မယ္ ။ ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳးစားတြားမွာပါ ။
ဘေလာ့ေရးဖုိ့ စဥ္းစားၾကည္ေလေတာ့..
ငါ့ဦးေႏွာက္ကို အရည္ ညွစ္ၾကည့္လုိက္တယ္
္ကဗ်ာအပိုင္းအစေတြလဲ ဖရုိဖရဲက်လာေလရဲ့
ဖတ္ဖူးတဲ့ စာေလးေတြရယ္။
ဟုိအေၾကာင္း၊ ဒီအေၾကာင္း
ကုိယ့္အေၾကာင္းနဲ့၊ သူမ်ားအေၾကာင္းေတြ
က်လာတဲ့ အပိုင္းအစတစ္ခုခ်င္း ဆက္ၾကည့္ေတာ့
ေပၚလာတာက...“ဘာေရးရမွန္းမသိပါ” တဲ့။
Thursday, 20 September 2007
စတင္မိတ္ဆက္ျခင္းေပါ့ေနာ္
အားလံုးပဲ မဂ္လာပါ..ဒီစိတ္ကူးျခင္းမိုးတိမ္ဆိုတဲ့ဘေလာ့ခ္မွာ ဘေလာ္ဂါတစ္ေယာက္တိုးလာပါျပီ..ျမတ္စုပါ..အက္မင္က invite လုပ္ျပီး ကြ်န္မက accept လုပ္ထားတာလဲ နဲနဲေတာင္ၾကာသြားပါျပီ။ ဒီလိုပဲေရးမယ္ေရးမယ္နဲ႔ မေရးျဖစ္ျဖစ္ေနတာ။ အစပ်ိဳးဖို႔ပဲခက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားေလးက ကြ်န္မအတြက္မွန္သြားရင္ေတာ့ ေကာင္းမယ္ရွင့္.. ဒါမွ ဒီဘေလာ့ခ္မွာ ေနာက္ထပ္ မ်ားမ်ားေရးျဖစ္မွာ။ မ်ားမ်ားေရးျဖစ္ဖို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ မ်က္စိေနာက္စရာ ေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္တိုးလာျပန္ျပီလို႔.. အားလံုးကမသတ္မွတ္ဘူးဆိုရင္ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္မိမွာပါရွင္.. :)
ေၾသာ္...ေၿပာရအံုးမယ္
ကြ်န္ေတာ္ နဂါးေလး ကိုမေန႕ညက ေတာ္ေတာ္ေလးဖတ္ၿပီးသြားၿပီ ။ လာမယ္႕ ႏွစ္ရက္သံုးရက္အတြင္းဆက္ေရးႏိုင္ေတာ႕မွာပါ ။
မေန႕ကကြ်န္ေတာ္ ဒီဘေလာ႕(ခ္)ေလးကို ပို႕(စ္)တစ္ခုနဲ႕အမည္းေရာင္ဆိုးမိေတာ႕မလို႕ဗ် ။ ကံေကာင္းတယ္ တူႏွယ္ခ်င္းႀကီး အခ်ိန္မွီတားလို႕တာေပါ႕ ... မပာုတ္ရင္မလြယ္ဘူး ။
ခုတေလာ အလုပ္လုပ္ရတာကိုၿပင္းလာၿပီဗ်ာ...ဘာလုပ္သင္႕သလဲ အႀကံညဏ္ေလးေပးၾကပါအံုး ။
အခုတေလာ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ ရဲ႕ Heal The World သီခ်င္းကို ႀကိဳက္သြားၿပန္ၿပီဗ်ာ ။ အဲဒီတစ္ပုဒ္ထဲကို Nonstop နားေထာင္တာ ၂ ရက္ရွိသြားၿပီ ။
ကြ်န္ေတာ္ ခုတေလာ ေရွ႕ဆက္ဘာလုပ္ ရမလဲဆိုတဲ႕ ေမးခြန္းေၾကာင္႕ေခါင္းေတြ ကိုက္ေနတယ္ ။ ရုတ္တရက္ႀကီး လမ္းေပ်ာက္သြားသလို ခံစားေနရတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္ အေမ႕ရဲ႕ ဘဲဥေပါင္းပာင္း ေလးကိုအရမ္းလြမ္းတာပဲ ။ ခုတေလာ ဘယ္ပာင္းမွစားလို႕မၿမိန္ဘူးဗ်ာ ။ ဘဲဥေပါင္းပာင္း ေလးပဲစားခ်င္ေနတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္ ဘတ္(စ္)ကားစီးလို႕ ၿပတင္းေပါက္မွာ ထိုင္ရင္ ေလတိုက္တာခံခ်င္တယ္ ။ စကၤာပူက ကားေတြကမွန္ဖြင္႕လို႕ မရဘူးဗ်. ။ အဲယားကြန္း မခံခ်င္ဘူး .. သဘာ၀ ပဲႀကိဳက္တယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္႕ အလုပ္မွာသံုးေနတဲ႕ System ေတြကတၿဖည္းၿဖည္း စုတ္ခ်ာလာၿပီ ။ Programmers ေတြကိုလည္း စိတ္တိုလာၿပီ ။ အစကအေကာင္းဗ်...ဘာစိတ္ကူးေပါက္လို႕ ေၿပာင္းေနလဲမသိဘူး အခုပာာႀကီးက အရမ္းအလုပ္ရွပ္တယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္ တရုတ္ၿဖစ္ၿပီး တရုတ္စကား မေၿပာတတ္တာ ေတာ္ေတာ္ရွက္ဖို႕ေကာင္းတာပဲ ။ အင္း...ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ၿပဳၿပင္ဖို႕ လိုအပ္လာၿပီ ။
Tuesday, 18 September 2007
We are the world
စာဖတ္သူ ေတြကိုအရမ္းအားနာတယ္ဗ်ာ ။ မ်က္ႏွာလည္းပူလာၿပီ ( မီးပူတိုက္ ရင္ ေခၚင္းအရမ္းငံု႕ေန တတ္လို႕ပါ ) အမွန္ဆို ကြၽန္ေတာ္ နဂါးေလး ကိုဆက္ေရးရမွာ ။ ဒါေပမယ္႕ စာဆက္ဖတ္ ဖို႕ကိုအပ်င္းထူေနတာနဲ႕ တိုးလို႕တန္းလန္း ၿဖစ္ေနတယ္ ( တလြဲ မေတြးပါနဲ႕ -- တစ္ပိုင္းတစ္စ ၿဖစ္တာကိုေၿပာတာပါ ) ။ အခု ေရးတဲ႕ ပို႕(စ္) ေလးနဲ႕ေက်နပ္ေပးပါ ။
We are the world - song
Saturday, 15 September 2007
ကၽြန္ုပ္ႏွင့္ ရုပ္ရွင္မ်ား
ဟုိတေန ့ကပဲ ပ်င္းတာနဲ ့ေက်ာင္းကစာၾကည့္တုိက္သြားျပီး အေခြေတြေရာ စာအုပ္ေတြပါ တန္းစီျပီးငွားခဲ့တယ္.. ေျပာရင္ယံုမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး.. အေခြက ၅ ေခြ၊ စာအုပ္က ၁၀ အုပ္လားပဲ။ လုပ္ခ်လာပံုကေတာ့ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေထာင္ပဲဗ်ိဳ ့။ အဲဒါက အေရးမၾကီးပါဘူး။ အခု ေျပာျပခ်င္တာက အဲဒီထဲက ရုပ္ရွင္ ကားေတြအေၾကာင္း.....
၀ ၀ ၀ ၀ ၀
Friday, 14 September 2007
ကြ်န္ေတာ္ႏွင္႕ ရူးသြပ္မႈမ်ား
စကၤာပူေရာက္စ တြင္ရူးသြပ္ၿခင္း
အခုတေလာ ရူးသြပ္မႈမ်ား
တို႕ပင္ၿဖစ္သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္႕ ရူးသြပ္မႈသည္ စိုးရိမ္ေရမွတ္ သို႕ေရာက္ရွိေနေလၿပီ ။ မေတာ္တဆ လမ္းတြင္ေတြ႕ပါက ေ၀းေ၀းေရွာင္ ( ေ၀ါင္ေ၀ါင္ေရွး ) ၾကပါ ခင္ဗ်ား...( ဘဏ္ကဒ္သည္ ေၿပာင္သလင္းေနၿပီ -- ထို႕ေၾကာင္႕ သယ္ရင္း မ်ားအားမုန္႕၀ယ္မေကြၽးႏိုင္ၿပီ -- ခြင္႕လႊတ္ေပးၾကပါ ။ ) ။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းႏွင့္ ရာခုိင္ႏႈန္းမ်ား
ဒီပို ့စ္ကေတာ့ “The 100 Simple Secrets of HAPPY PEOPLE” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲက ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ေလးေတြပါ။ စာဖတ္သူ... ဒီ စာကို မဖတ္ခင္မွာ ေတြးၾကည့္ပါ။ သင္ ယခု ေပ်ာ္ရႊင္ပါရဲ ့လား ? ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ၾကည့္လုိက္ၾကရေအာင္။
x x x x x x x x x x x x x x x
Thursday, 13 September 2007
ငလၽွင္ တဲ႕ေတာ္.....
လုပ္ၾကပါအံုး ... ငလၽွင္တဲ႕ ။
မေန႕ညကပါ အတိအက်ဆိုရင္ ၁၂ ရက္ စက္တင္ဘာလ ည ၇နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာပါ ။ အမွန္အတိုင္း၀န္ခံ ရရင္ ငလၽွင္လႈပ္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္သိေတာင္မသိပါဘူး ။ မူးခနဲ ၿဖစ္သြားလို႕ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ ဗိုက္ဆာေနတယ္ထင္ၿပီး ထမင္းေတာင္ ထြက္၀ယ္ၿဖစ္ေသးတယ္ ။ ပိုက္ပိုက္ အလကားကုန္သြားတာ ေပါ႕ဗ်ာ ။ ထမင္းဆိုင္ ကလူေတြေၿပာေနတာေတာ႕ၾကားတယ္ ဒါေပမယ္႕သူတို႕က တရုတ္လိုေတြေၿပာတာ ။ နားလည္တ၀က္မလည္တ၀က္နဲ႕ ။ ေသေသခ်ာခ်ာ သိခဲ႕တာကေတာ႕ တစ္ခုခုၿဖစ္ေနတယ္ေပါ႕ ။ ေနာက္ေတာ႕ စဥ္းစားတယ္ အေရးႀကီးရင္ အခ်က္ေပးသံ ၿမည္ရမယ္ ။ ဘာသံမွမၾကားရေတာ႕ ေအးေအးပဲ ဆိုၿပီးေနလိုက္တာပါ ။ အိမ္ၿပန္ေရာက္လို႕ အိပ္တဲ႕ အထိဘာမွမသိေသးပါဘူး ... ကြ်န္ေတာ္ တုံး ပံုမ်ားအံ႕ၾသ ေလာက္တယ္ ။ ဒီေန႕ အလုပ္ေရာက္မွ မန္ေနဂ်ာ ကမေန႕ကတစ္ေယာက္ထဲ မေၾကာက္ဘူးလားေမးလို႕...ဘာလဲေမးေတာ႕မွ... ငလၽွင္တဲ႕ ။ ကြ်န္ေတာ္လား .. လံုး၀ ကိုမေၾကာက္တတ္ပါဘူး...သိမွမသိခဲ႕ပဲ ။ သိခဲ႕ရင္ေတာ႕လား....ပာဲပာဲပာဲ ရံုးၾကီးကိုခ်က္ခ်င္းတံခါးပိတ္ၿပီး အိမ္ၿပန္ေၿပး ေတာ႕မွာ ။ ေနာက္မွ အဆူခံေတာ႕မယ္ဆိုၿပီး ။
Monday, 10 September 2007
ဂူဂဲ ရဲ႕ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္က သံုးခဲ႕တဲ႕ လိုဂို ေလးမ်ား ။
ကြၽန္ေတာ္လည္း ပို႕(စ္) တစ္ခု တင္ဦးမည္ဗ်ာ ။ စိတ္ေတာ႕မရွိပါနဲ႕ ။ ၿပိဳင္တာမပာုတ္ပါဘူး ။ ပံုေတြပဲတင္မွာပါပဲ ။ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္က ဂူဂဲ ကိုအေသအလဲ ႀကိဳက္တဲ႕လူဆိုေတာ႕ ခု ဂူဂဲ ရဲ႕ လိုဂို ပံုေတြကိုတင္ေပးဖို႕ အၾကံရတယ္ ။ ဒါေတြက ဂူဂဲ - ၁၉၉၉ ခုႏွစ္က သံုးခဲ႕တဲ႕ လိုဂို ပံုေလးေတြပါ ။ ခ်စ္စရာ ေကာင္းပါတယ္ ။ ၾကည္႕ၾကည္႕ေနာ္ .... ။
Holidays ေန႕ရက္ေတြအတြက္ဒီလိုဂိုေလး သံုးခဲ႕ပါတယ္တဲ႕ ။
ေက်းဇူးေတာ္ေန႕ အတြက္ပါတဲ႕။
Halloween အတြက္တဲ႕ (ကြၽန္ေတာ္လဲဘာမွန္းမသိဘူးဗ် ။ )
Uncle Sam ကို ဂုဏ္ၿပဳတာတဲ႕ (ေၿပာတာပဲ) ။
Google ႀကီး Beta ဘ၀ တုန္းကသံုးတာတဲ႕။
ဒီ ၂ ခုကေတာ႕ ဘာမွန္းကိုမသိပါ ဘူး ။ လွလို႕တင္လိုက္တာ ။
အနမ္းတစ္ပြင့္ေျခြလင့္ခဲ့ပါ ခ်စ္သူ...
ဆင္စြယ္ေရာင္ အနမ္းတစ္ပြင့္....
ပန္းႏုေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု...
ဆူးေတြကုိေတာင္ ငါမမႈ
ေနာက္ဆံုးေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္..
Tuesday, 4 September 2007
အလင္းေပ်ာက္တဲ႕ငါ
ေကာင္မေလးေရ...
မ်က္စိတစ္မွိတ္ လၽွက္တစ္ၿပတ္တြင္း
မင္းကို ၿမင္ရ ခဏ တာတြင္
ေတြေ၀ မိန္းမူး ၊ ေငးၾကည္႕မဆံုး
ငါ႕ရဲ႕ အိပ္မက္ထဲ မင္းစ၀င္ၿပီ ။
မင္းအနား ၿဖတ္သြား
ကိုယ္သင္း ရနံ႕ ခံစား မိၿပန္
အရာရာေမ႕ ဘ၀ေမ႕ ကာ
ငါ႕ရဲ႕ အသိေပ်ာက္ဆံုးၿပီ ။
မင္းရဲ႕ လက္ကေလး
မေတာ္တဆ ထိမိရံုၿဖင္႕
တုန္လႈပ္ ေၿခာက္ၿခား
ငါ႕ရဲ႕ ႏွလံုး မခုန္ေတာ႕ၿပီ ။
မင္းခ်က္ေၾကြး တဲ႕
ထိုစားစရာ .. ရသာထူးလွ
ထူးသည္႕ ေစတနာ ၊ သည္တစ္ခါကို
ငါ႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားက မေမ႕ၿပီ ။
မင္းရဲ႕ ေခၚသံ
ေပ်ာ႕ေပ်ာင္း ညွင္သာ
သာယာလွပ ဂီတ သံအလား
ငါ႕ရဲ႕ စိတ္တို႕ေ၀ခြဲ မရၿပီ ။
ဘုရားရွင္က
လမ္းညႊန္ဆံုးမ ေထာက္ၿပခဲ႕သည္
အာရုဏ္ ငါးပါး ေမ႕နိုင္ရမည္
ဒါမွ ဘ၀ အလင္း လၽွင္ၿမန္ ေတြ႕မယ္ .... တဲ႕ ။
ငါ႕မွာ ...
လြန္စြာ မိုက္မဲ ၊ ေမွာင္ထဲတိုး၀င္
အာရုဏ္ ငါးပါး အားလံုး ေမ႕မရ
ငါ႕ရဲ႕ သံသရာ ၊ စက္၀န္း ပမာ
လည္ပတ္အံုးမည္ ... အလင္းေပ်ာက္ၿပီ ။
Subscribe to:
Posts (Atom)
