ခရီးသြား ငါးေယာက္
" အဲဒီ အတိုင္းဘဲ ျငိမ္ျငိမ္ေနၾကဦး "
" ၉ .... ၈ .... ၇ .... ၆ .... ၅ .... ၄ ..... ငါ မ မွီ ေတာ့ဘူးထင္တယ္ ... ၃ ... ၂ .... ၁ ... "
" ဟာ .. သြားျပီကြာ .. ေသာက္တလြဲ .. ေဘးကုိ ၾကည့္ပါဆိုတာကုိ "
Tripod မပါ ၊ ရိုက္ေပးမည့္သူ မရွိ ဘဲႏွင့္ ဓါတ္ပံု ရိုက္ရတဲ့ ဒုကၡ ကေတာ့ ေကာင္းေကာင္း သိသြားခဲ့ ျပီေပါ့ ။ ၁၀ စကၠန္႔ ခ်ိန္ထားျပီး group ရွိရာ ဆီသို႔ ေျပးလႊား သြားရသည္ ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မမွီခ်င္။ pose ေပးမလို႔ လုပ္တုန္း ကင္မရာက ရုိက္သြားျပီ .. ကဲ ေကာင္းၾကပါေလေရာ ... Prinston နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေဘးကုိ မၾကည့္ မိ၊ ျဖီးေနသည့္ သြားမ်ားကလည္း လြန္ပါေကာလား ၊ Mo ကေတာ့ ေဘးကုိၾကည့္တာမွ လြန္ပါေရာ Prinston နဲ႔ မ်ားရန္ျဖစ္ စကားမ်ားထားသည့္ ႏွယ္။ ေနာက္ဆံုး ထြက္လာသည့္ ပံုက်ေတာ့ .....
ကဲ ... group photo ေကာင္းေကာင္း ကုိ မရိုက္ရဘူး ... ေနာက္တပံုေတာ့ အဆင္ေျပေကာင္းရဲ ႔ ဟု ထပ္ ကာ ထပ္ကာ ရုိက္ ေနေလသည္။ ေနကလည္း ဝင္လုျပီ မို႔ သုတ္ေျခတင္ေနရသည္။ တေနကုန္ ေနပူရွိန္ေၾကာင့္လဲ လူေတြက ျပိဳင္းျပိဳင္း ထေနေလျပီ။
blog trip သြားမယ္ရယ္လို႔ စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္မိသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ဖုန္းေတြ ခ်က္ခ်င္း ေကာက္ ဆက္လိုက္ မိသည္။ ဒါေတာင္ ျမတ္စုက သူ ႔ က် မေခၚပါ ဘဲ ခ်န္ထားရေကာင္းဟု ခုလု ခုလု ႏွင့္ ( ဘာၾကီးလဲေတာ့ သိဘူး .. ျမတ္စု စိတ္ဆုိးနဲ႔ ေနာ္. . . စတာ )
သြားျဖစ္လိုက္ေတာ့လည္း ကတုိက္ကရိုက္။ စားစရာမုန္႔ နဲ႔ ေဖ်ာ္ရည္ ကုိ FairPrice က ကမန္းကတန္း ဝယ္ျပီး သုတ္ေျခတင္လိုက္ရသည္။ ျပီးေတာ့ ၅ ေယာက္ထဲက ၄ ေယာက္က ကား မွတ္တုိင္မွာ ဆံုၾက ျပီး တူတူ စီးျဖစ္ၾကသည္။ ကား အေပၚထပ္က ဝင္ထိုင္ကာ ဝန္ဒါမီယာ ရပ္ကြက္ေတြက ေစ်းၾကီးေပးရသည့္ လံုးခ်င္းတိုက္ေတြကုိ ေငးရင္း ႏွင့္ လိုက္ပါလာၾကေလသည္။ ၄ ေယာက္တည္းႏွင့္ စကားက တေယာက္တေပါက္.. ေကာ္ဖီေရာင္ တုိက္ေတြကုိ ၾကိဳက္သူကၾကိဳက္ ၊ ေသြးမစုပ္တတ္သည့္ ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္ အေၾကာင္းစာအုပ္ကို ထုိင္ဖတ္သူကဖတ္ ၊ ေရကူးကန္ပါသည့္ ၃ထပ္တုိက္ကို ငမ္းသူက ငမ္း ၊ မွတ္တုိင္ ေက်ာ္သြား မည္စုိးသျဖင့္ ေဘးဘီ ၾကည့္သူက ၾကည့္ႏွင့္ အေတာ္္ပင္ အလုပ္ျဖစ္ေနၾကေလ သည္။ ဒီလိုႏွင့္ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားေလသည္။
ကားေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း ရင္ေမာဖြယ္ရာ ကုန္းတက္ၾကီးကုိ စတက္ရေလေတာ့သည္ ။ ေဟာဟဲ .. ေဟာဟဲ ။ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ၾက ျပီးသကာလ ေမာေမာ ပန္းပန္းႏွင့္ ဇရပ္ေဆာင္ေလး ထဲ ဝင္ထုိင္နား ၾကေလသည္။ ၅ ေယာက္သား ေမာသည္ႏွင့္ဘဲ စကားေတြလဲ ေဖာင္မဖြဲ ႔ ႏုိင္၊ ဖဲသာ ထုိင္ၾက ျဖစ္ၾကေတာ့သည္။ တိန္ ...ေကာင္းေရာ ..
ပါလာသည့္ အထုတ္အထည္ေတြ ေျဖစားျပီးေတာ့ ၇နာရီ လဲ ထိုးခါနီးျပီမို႔ ခရီးဆက္ျဖစ္ၾကသည္။ ဟိုနားဒီနား လွည့္ပတ္ ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကျပီး သကာလ ညေမွာင္လာသျဖင့္ ျပန္ၾကမည္ျပဳေလ၏။
" ေျခာက္ကပ္ကပ္ ပန္းျခံၾကီးထဲမွာ ငါတုိ႔ရယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းၾကာ ေညာင္းတာေတာင္ Hawpar Villa ၾကီး မပ်က္မစီးဘဲ က်န္ေနသလို ဒီ အေပ်ာ္၊ အရယ္ ေတြက ေနာက္ ၂ ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ ၅ ႏွစ္ ၁၀ ႏွစ္ ၾကာသည့္တုိင္ မပ်က္မယြင္းဘဲ က်န္ၾကြင္းပါေစသား "
စာၾကြင္း ။ ။ လြန္ခဲ႔တဲ့ ၅ ႏွစ္က ဒီ ေျခာက္ကပ္ကပ္ Hawpar Villa ပန္းျခံ ၾကီးကုိ ဝင္ခ ၇ က်ပ္ေပးရသတဲ့ အရပ္ကတုိ႔ ေရ .. အခု အလကား ဝင္ရေတာ့ ၃၅ က်ပ္သက္သာ သြားေလသတည္း ..... ခရီးသြားမွတ္တမ္းကုိ အမ်ားနည္းတူ ခရီးသြား မွတ္တမ္း ကဲ႔သို႔ မေရးတတ္ေသာ အကၽြႏု္ပ္ အား သည္းခံေတာ္မူၾကပါ။ မေရးနဲ႔ ဆုိတာကုိ အတင္း ေရးမိတဲ့အတြက္ ဘေလာ့ ဘက္ေတာ္သားမ်ားအားလံုး စိတ္မဆိုးေၾကး .. :)
