Wednesday, 29 August 2007

အပိုင္းသံုး - နဂါးေလး ေမြးေန႕

မိုးေတာင္မလင္းေသးပါဘူးဗ်ာ ။
မနက္ ငါးနာရီ ေလာက္မွာပါ ။ အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္း တိတ္ဆိတ္ေနၾကတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ အိမ္ဆိုင္ေလး ကေတာ႕မီးေတြလင္းလို႕ ။ လူေတြ လဲ စံုေနၾကေလရဲ႕ ။ ကေလးေတြ ကေတာ႕ အိမ္မက္ထဲမွာေပ်ာ္ေနၾကဆဲပါ ။ လူၾကီးေတြက ရွပ္ရွက္ခက္ေနလိုက္တာ ။ တစ္ေယာက္က အသီးအႏွံ ေတြေဆးေၾကာတယ္ ။ တစ္ေယာက္က မုန္႕ေတြၿပင္ဆင္တယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕က အ၀တ္လဲေနတယ္ ။



ဒီေန႕ပာာ ေပာာ္လံု ( စပုတို ၊ နဂါးေလး ) ရဲ႕ တစ္ႏွစ္ေၿမာက္ ေမြးေန႕ ေလ ။
ဖိုးဖိုး ၊ ဖြားဖြား ေတြ ေဆြမ်ိဳး ေတြ အေပါင္း တို႕ၿပန္လည္ဆံုစည္းတဲ႕ ေန႕လဲၿဖစ္တာေပါ႕ ။ အားလံုး စီဆင္ ထားတာကေတာ႕ မနက္ေစာေစာ ဘုရားေက်ာင္းသြားမယ္ ၊ ဆုေတာင္းေပးမယ္ ။ ညက်ရင္ ေမြးေန႕ပြဲ က်င္းပမယ္ေပါ႕ ။ ဒါေၾကာင္႕ မနက္ေစာေစာ ကေလးေတြ မႏိုးခင္မွာ ၿပင္ဆင္စရာ ရွိတာေတြၿပင္ဆင္ေနၾကတာပါ ။ အလင္းေရာင္ ထြက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ အားလံုးအဆင္သင္႕ၿဖစ္ေနၾကၿပီေလ ။ ေပာာ္လံု ( စပုတို ) ေလးလဲ အ၀တ္အစား ေတြေတာင္လဲၿပီးသြားၿပီ ။ ဒါနဲ႕ ဘုရားေက်ာင္း ကိုခ်ီတက္ၾကတာေပါ႕ ။ ေရာက္ေတာ႕ သစ္သီးကပ္ ၊ အေမႊးတုိင္ထြန္း နဲ႕ေပါ႕ ။ ၿပန္ခါနီမွာ ... ေပာာ္လံု ရဲ႕ အေဖက ၊ နတ္ဖိုးဖိုးၾကီးကို ေရႊေရာင္ ၀တ္စံုၾကီး၀ယ္ၿပီး စပုတိုေလးက ကပ္တာပါ ဆိုၿပီး ဘုရားေက်ာင္းကို လွဴလို္က္တယ္ ။ အဲဒီ႕ အခ်ိန္မွာ စပုတို ကေရႊေရာင္၀တ္စံုၾကီး ကိုသူလိုခ်င္လို႕ဆိုၿပီး အတင္းဆြဲလုေနလို႕ ရယ္ၾကရေသးတယ္ ။ အၿပန္မွာ လူၾကီးတစ္ခ်ိဳ႕ကေစ်း၀င္ၿပီး ကစားစရာ တစ္ခ်ိဳ႕၀ယ္တယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ အဲဒီ႕ကစားစရာ ေတြက စပုတို ရဲ႕ေမြးေန႕ မွာ တြဲလုပ္မယ္႕ ပြဲအတြက္ပါ ။ စပုတို အရြယ္အတြက္ဆိုရင္မလိုက္ဖက္ေသးပါဘူး ။ ဒီလိုနဲ႕ ညေနေစာင္း ေလးမွာ လူၾကီးေတြက ပာင္းလၽွာေတြခ်က္ၿပဳတ္ လက္စြမ္းၿပေနပါတယ္ ။ အဖိုးအဖြား ေတြကေတာ႕ မနက္က၀ယ္ထားတဲ႕ ကစားစရာ ေတြနဲ႕ အလုပ္ရွပ္ေနပါတယ္ ( ေဆာ႕ေနတာမပာုတ္ပါဘူး ) ။ ညေရာက္ေတာ႕ အရင္ဆံုး " Happy Birthday " သီခ်င္းကိုဆိုၾကပါတယ္ ။ ေနာက္ေတာ႕ အားလံုး ၀ိုင္းဖြဲ႕ ၿပီးစားၾကေသာက္ၾကတယ္ ။ စပုတို ပာာေတာ္ေတာ္နားလည္ေနပါၿပီ ။ သူေပ်ာ္ေနတယ္ ။ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ ကိုပုတ္ၿပီး ရယ္ေနတယ္ ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထခုန္တယ္ ။ နည္းနည္း ညဥ္႕နက္လာေတာ႕ စပုတို ရဲ႕ အဖိုးပာာ ဇေကာ ၾကီးတစ္ခ်ပ္ကိုယူခ်လာပါတယ္ ။

အဲဒီ႕ ဇေကာ ထဲမွာ ကစားစရာရုပ္ေလးေတြပါ ။ ဘာေတြ ပါလဲဆိုေတာ႕ ေဘာပင္ ၊ နားၾကပ္ ၊ ေသနပ္ ၊ ၾကိမ္လံုး ၊ ဒယ္အိုးေလးေတြ ......... ၊ အစံုေပါ႕ ။ ေနာက္ဘာလုပ္လဲ ဆိုေတာ႕ စပုတို ရယ္ အဲဒီ႕ ဇေကာၾကီးရယ္ ကိုအလယ္မွာ ထားၿပီး က်န္တဲ႕ သူေတြက ၀ိုင္းေနလိုက္ပါတယ္ ။ ေနာက္ၿပီး အားလံုးတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ၾကည္႕ေနၾကတယ္ ။ စပုတိုေလး ဘယ္ ကစားစရာကိုယူေဆာ႕မလဲေပါ႕ ။ စပုတိုေလးက ဇေကာထဲကိုေသခ်ာၾကည္႕ေနတယ္ ။ ေနာက္ေတာ႕ ေဘာပင္ ကိုဆြဲယူၿပီး လႊင္႕ပစ္လိုက္ပါတယ္ ။ အားလံုးရင္ေတြတုန္ေနတယ္ ။ ေနာက္ေတာ႕ စပုတို ကအထဲကပာာေတြကို တစ္ခုယူၾကည္႕လိုက္ လႊင္႕ပစ္လိုက္ ၊ ေနာက္တစ္ခုယူလုိက္ ၿပန္ထားလိုက္နဲ႕ ၊ ဘယ္ပာာကိုမွ မယူေဆာ႕ခဲ႕ပါဘူး ။ ဇေကာ တစ္ခ်ပ္လံုးကိုပဲ ေလၽွာက္ဖြ ခဲ႕ပါတယ္ ။ အားလံုးက ေဘာပင္ ၊ နားၾကပ္ (ဆရာ၀န္ သံုး) ကုိယူေဆာ႕ေစခ်င္ၾကတယ္ ။ အဲဒါ ကိုမယူေတာင္ တစ္ခုခု ကိုယူခဲ႕မယ္ဆိုရင္ နည္းနည္းေက်နပ္ နိုင္ပါေသးတယ္ ။

ေမၽွာ္မွန္းထား သလိုၿဖစ္မလာေတာ႕ လူၾကီးေတြပာာ တိတ္ဆိတ္သြားၾကတယ္ ။ စပုတို ရဲ႕ ဖိုးဖိုး ဆိုပိုၿပီးသိသာပါတယ္ ။ ေစာေစာ အိပ္ယာ၀င္သြားတယ္ေလ ။ ေနာက္ေတာ႕ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အိပ္ယာ၀င္သြားၾကတယ္ ။ ေမြးနဲဲ႕ပြဲေလးလဲ အဲလိုနဲ႕ ၿပီးသြားတာေပါ႕ ။



မွတ္ခ်က္ ။ ။ တရုပ္ၿပည္ရဲ႕ ေရွးက်တဲ႕ၿမိဳ႕ေတြနဲ႕ ေရွးလူၾကီးေတြ မွာ အယူတစ္ခုရွိတယ္ ။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ ကိုၾကိဳတင္ခန္႕မွန္းတာေပါ႕ ။ အရမ္းမွန္တယ္လို႕ေၿပာၾကတယ္ ။ လုပ္ပံုလုပ္နီး ကေတာ႕ လြယ္တယ္ ။ အဲဒီ႕လူငယ္စဥ္မွာပဲ ( အတိအက်ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္သား အရြယ္မွာပဲ ) လုပ္လို႕ရတယ္ ။ ဇေကာၾကီးၾကီး တစ္ခ်ပ္ထဲကို အရုပ္ေလးေတြထည္႕ၿပီး ကေလးကို ေရြးခိုင္းတာပဲ ။ သူေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႕ စိတ္ၾကိဳက္ေရြးေဆာ႕တဲ႕ အရုပ္ပာာ သူၾကီးလာရင္ ဘာၿဖစ္လာမယ္ဆိုတာကိုေၿပာတယ္ေလ ။
ကစားစရာ ဆိုေပမယ္႕ ေခြးရုပ္ ၊ ေၾကာင္ရုပ္ကိုေၿပာ တာမပာုတ္ပါဘူူး ။
ဆရာ၀န္ ကို ကိုယ္စားၿပဳတဲ႕ နားၾကပ္ ၊
စာေရးဆရာ ကို ကိုယ္စားၿပဳတဲ႕ ေဘာပင္ ၊
စစ္သားၾကီး ကို ကိုယ္စားၿပဳတဲ႕ ေသနပ္ ၊
........... စတာမ်ိဳးေတြပါ ။



ဆက္လက္ ေစာင္႕ေမၽွာ္ရန္.........

အျပည့္အစံုသို႔...

Thursday, 23 August 2007

ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ႕.....


ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ႕(ခ္) မပာုတ္ေပမယ္႕ သတိရေနတာေလးေတြ ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္လို႕ပါ ။

ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ဆိုရင္ ေက်ာင္းစာအုပ္ ေတြ လက္ေရးလွ စာအုပ္ေတြ ရဲ႕ ေထာင္႕ေလးေတြပာာ ေခါက္ၿပီးေၾကမြ ေနတတ္တယ္ (သတိရ အမွတ္ရတာေလးပါ) ။ အဲဒါကို ဘယ္လိုမွ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ သတိထားၿပီး မေခၚက္ေအာင္ လုပ္လို႕မရခဲ႕ပါဘူး ။ ေခၚက္ၿမဲေခၚက္ေနတတ္ပါတယ္ ။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ေခၚက္ေနတတ္တဲ႕ စာရြက္ေတြေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္ပာာ ဆရာမဆီစာအုပ္သြားထပ္ရမွာကို အလြန္ရွက္ေနတာေပါ႕ ။ ေနာက္ေတာ႕ အလယ္တန္း ေလာက္ေရာက္တဲ႕ အခါမွာ အဲဒီ႕ အက်င္႕ပာာ အံ႕ၾသဖြယ္ အလိုလို မရွိေတာ႕ပါဘူး ။ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လဲ သတိမထားမိပါဘူး ။
ၿပသနာက ဒီေန႕ ၿပန္စတာပါ....။
မနက္က ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ Note Book ေလးကို ေကာက္ယူလိုက္တဲ႕အခါက်မွ စာရြက္ေထာင္႕ေလး တစ္ေနရာ က်ိဳးေနတာကို အမွတ္မထင္ေတြ႕လိုက္ ရပါတယ္ ။ ၿမင္ၿမင္ခ်င္းပဲ ငယ္ငယ္တုန္းက အၿဖစ္ ကိုၿပန္လည္သတိရၿပီး ကိုယ္႕ကုိကိုယ္ အရမ္းလန္႕သြားမိပါတယ္ ။ တကယ္လို႕ အဲဒီ႕ Note Book ေလးတာဆက္လက္ၿပီး ေထာင္႕ေလးေတြက်ိဳးေနပါလၽွင္ ဒီစာအုပ္ေလးကို တစ္ခ်ိန္မွာ ဆရာမ (သို႕) သူ... ၿမင္သြားရင္ ကြ်န္ေတာ္႕ ကို မွင္နီ ေတြနဲ႕မ်ား ၿခစ္သြားမလားဆိုၿပီးေပါ႕.....။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ Note Book ဆိုေပမယ္႕ ဒိုင္ယာယီ ပံုစံ မ်ိဳးေရးထားတာပါ ။ ဒါေပမယ္႕ ဒိုယ္ယာယီ စစ္စစ္လဲ မပာုတ္ပါဘူး ။ ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ မွတ္တမ္းစာအုပ္ေလးပါ ။ ေန႕တိုင္း အၿဖစ္အပ်က္ေတြကို အၾကမ္း သေဘာမ်ိဳး ေလၽွာက္ၿခစ္ထား ၿခင္းပါ ။ ။

အျပည့္အစံုသို႔...

Sunday, 19 August 2007

အပိုင္းႏွစ္ - နဂါးေလး နာမည္ ရၿပီ ။

ဒီေန႕ ရာသီဥတု အလြန္ ေကာင္းပါတယ္ ။
ေနလဲ အေစာၾကီးထြက္တယ္ ။ လူေတြလဲ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ပဲ ။
အိမ္ဆိုင္ေလး ကေတာ႕ ပိတ္ထားတယ္ ။ အတြင္းတံခါး ကိုဖြင္႕ထား ေပမယ္႕ ဆိုင္ကို ၿပင္ဆင္ခင္းက်င္း ထားၿခင္းမရွိဘူး ။ အထဲမွာေတာ႕လူေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ။ လူၾကီး လူငယ္ ၊ ကေလး ေတြေရာ စံုလို႕ပါပဲ ။ အဲဒီ မွာ အသက္ခက္ၾကီးၾကီး အဖိုးၾကီး ႏွစ္ေယာက္ က်ားထိုး ရင္းနဲ႕ လမ္းမ ဘက္ ကိုေခါင္းလွည္႕လွည္႕ ၾကည္႕ေနတယ္ ။ က်န္လူမ်ားက ေတာ႕ အခန္းသန္႕ရွင္းေရးေတြ လုပ္သူလုပ္ ၊ ထမင္း ခ်က္သူခ်က္နဲ႕ ။ ကေလးေတြကေတာ႕ အိမ္ေရွ႕မွာပဲ ငုတ္တုတ္ေလးေတြ < သူတုိ႕ၾကည္႕ရတာ တစ္ခုခုကို ေစာင္႕ေနပံုပဲ > ။



ပာုတ္တာေပါ႕...ေၿပာဖို႕ေမ႕ေနတာ ။
ဒီေန႕ နဂါးေလး တို႕သားအမိ ေဆးရုံက ဆင္းလာမွာ ေလ ။ နဂါးေလး အေဖ ကအေစာၾကီးထဲက ကားေလးေမာင္းၿပီး သြားႏွင္႕ၿပီ ။ ကားက ေသးတဲ႕အတြက္ေၾကာင္႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေခၚမသြားနိုင္ဘူး ။ အားလံုး အိမ္ကေနပဲေစာင္႕ေနရတယ္ ။ ေဘးအိမ္က အဖိုးၾကီး ကလဲ နဂါးေလး အဖိုးနဲ႕သိပ္ခင္တာ ကလား...က်ားအတူထိုး ရင္းေစာင္႕ေနတယ္ေလ ။ တကယ္ေတာ႕ နဂါးေလး မိဘကလြဲလို႕ က်န္တဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြ အားလံုးပာာ တၿခားၿမိဳ႕ ကပါ ။ နဂါးေလး ဖခင္ပာာ ေမာင္ႏွမ ေတြထဲမွာ အၾကီးဆံုးၿဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း ၊ နဂါးေလး ပာာ ၀မ္ မ်ိဳးဆက္ရဲ႕ ပထမ ဆံုး ေယာကၤ်ား ေလးၿဖစ္တာက တစ္ေၾကာင္းတုိ႕ေၾကာင္႕ အားလံုးကလာၿပီး ၾကည္႕ၾကတာေလ ။
ေပာာ..........ကားေလး အိမ္ေရွ႕လာဆိုက္ပါၿပီ ။
ကေလး ၊ လူၾကီး အားလံုးထြက္ၾကိဳၾကတယ္ ။ အထုပ္အပိုး ေတြ ၀ိုင္းသယ္ေပးၾကတယ္ ။ ေနမပူေအာင္ ထီးမိုးေပးတယ္ ။ အေတာ္ေလးကို ဂရုစိုက္ ၾကပါတယ္ ။ အိမ္ထဲလဲ ေရာက္ေရာ ... အဖိုး ( ဖခင္ ရဲ႕ အေဖ ) ၿဖစ္သူက ၿမင္ၿမင္ခ်င္းပဲ အရမ္းကို ေပ်ာ္လို႕ ငါ နာမည္ မွည္႕ေပးမယ္ လို႕ထေအာ္ ေတာ႕တယ္ ။ ဒါနဲ႕ အားလံုးတိတ္ဆိတ္ၿပီး နားေထာင္တယ္ ၊ ဘာမ်ား မွည္႕မလဲေပါ႕ ။
< ၁ > အခ်က္ နဂါး ႏွစ္မွာ ေမြးတာက တေၾကာင္း ၊
< ၂ > အခ်က္ ၀မ္ မ်ိဳးရုိးရဲ႕ ပထမ ဆံုးမ်ိဳးဆက္ၿဖစ္တာက တေၾကာင္း ၊
< ၃ > အခ်က္ မ်က္ႏွာစိမ္း အမ်ားၾကီး ကိုေတြ႕ေပမယ္႕ မေၾကာက္ရြ႕ံမငိုိတာက တေၾကာင္း ၊
အဲဒီ႕ အခ်က္ေတြေၾကာင္႕ သူ႕ကို " ၀မ္ေပာာ္လံု " ( မီးနဂါး ) ဆိုၿပီးမွည္႕လိုက္တယ္ ။ ေဆြမ်ိဳး ေတြ အားလံုးက အဲဒီ႕ နာမည္ ေလး တစ္ေခၚေခၚနဲ႕ ေပါ႕ ။ ဒါေပမယ္႕ ေပာာ္လံု ..အဖိုး ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ၊ ေဘးအိမ္က အဖိုးၾကီး ကေတာ႕ ေပာာ္လံု ေလးကို ဂ်ပန္ ေလးနဲ႕ တူလို႕ဆိုၿပီး ငါကေတာ႕ " စပုတို " လို႕ပဲေခၚမယ္တဲ႕ ။ ဘာၿဖစ္လို႕ စပုတုိလို႕ ေခၚတာလဲ ၊ အဓိပါယ္ ေလး လဲရွင္းၿပပါ ဆိုေတာ႕ မရွင္းၿပဘူး ၊ ငါ႕ဖာသာ ငါ ခ်စ္လို႕ ဒီလိုေခၚတာတဲ႕ ။ ဒါနဲ႕ အဲဒီ႕ အခ်ိန္က စၿပီး နာမည္ အရင္းက ၀မ္ေပာာ္လံု နဲ႕ အိမ္အေခၚ အရပ္အေခၚ က စပုတို ၿဖစ္သြားပါေတာ႕တယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ သူက သိပ္မထြားဘူး ၊ မခ်ဴၿခာေပမယ္႕ အစားသိပ္မစားဘူး ၊ သိပ္မအိပ္ဘူး ။ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လို႕ ဆယ္႕တစ္လ သား အထိတာေရာက္တယ္ ၊ သိပ္ၿပီး သြက္သြက္လက္လက္ မရွိဘူး ။ အားလံုးက ၀ုိင္းၿပီး ဂရုစိုက္ ၾကေပမယ္႕ သူကေတာ႕ပံုမွန္အတိုင္းပဲ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ။ ေနာက္ တစ္လ ၾကာရင္ ေပာာ္လံု ( စပုတို ) တစ္ ႏွစ္ ၿပည္႕ ၿပီ ။ အဲဒီ႕ အခ်ိန္ၾက ရင္ ေဆြမ်ိဳးေတြအားလံုး လာၾကအုံးမွာေပါ႕ ။ ေမြးေန႕ ပြဲ လုပ္ေပးဖို႕ ရွိတယ္ ။ အဲဒီ႕ ေန႕မွာ တၿခား စိတ္၀င္စားစရာ စမ္းသပ္မႈတစ္ခုကိုပါ တြဲလုပ္မွာပါ ။ အားလံုးက စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကတယ္ ။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ႕ အဲဒါ ပာာ စပုတို ရဲ႕ ေရွ႕ေရးနဲ႕ ပတ္သက္ေနလို႕ပဲ ။ အားလံုး ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာလဲ အေတြး ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႕ ....... စပုတို ရဲ႕ ေမြးေန႕ က တကယ္တမ္း အတိအက်ေၿပာရရင္ ေနာက္ထပ္ သံုးပတ္ပဲက်န္တာေလ ။ ..... ။



ဆက္လက္ ေစာင္႕ေမၽွာ္ရန္.........

အျပည့္အစံုသို႔...

ငိုေနတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံု

ငါ့ကို ထားရစ္ခဲ့ၾကျပီ။

ဖံုတင္ အခန္းက်ဥ္းထဲမွာ
ငါတစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္စြာေနရစ္။

႐ႈပ္ပြေနတဲ့ စားပဲြေလးေပၚက စကၠန္႔တံေတြ
ငါ့ကို သေရာ္အျပံဳးနဲ႔ ၾကည့္ရင္း ေလးတဲြ႔စြာ ခုတ္ေမာင္း။

ငါတစ္ေယာက္တည္း ေပတစ္ရာလမ္းမေပၚကုိေလွ်ာက္လွမ္း
ေသခ်ာတာက ေနရာတစ္ခုဆီသို႔။

နာက်င္မႈေတြကို ေထြးပိုက္ရင္း
ေအးစက္တဲ့ ခံုတန္းလ်ားေပၚကေန ငါ့နာမည္ ေခၚသံကုိ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။

လူေတြက ငါ့ကုိ လူထူးဆန္းၾကီးတစ္ေယာက္ သဖြယ္ အၾကည့္ေတြနဲ႔
ငါကေတာ့ ျပန္မၾကည့္ရဲခဲ့ဘူး
ဒီလုိနဲ႔ ငါ့ရဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးဆီကုိပဲ ေခါငး္ငိုက္စုိက္ျပန္ခဲ့။

ငါ့မ်က္လံုးအစံုမွာ ေသြးေရာင္လႊမ္းလုိ႔ေပါ့
ငိုခ်င္ေနတဲ့ ငါ့မ်က္လံုးေတြကုိ တားဆီးမဲ့အရာ မရွိခဲ့။
ခမး္ေျခာက္ေနတဲ့ ငါ့မ်က္လံုးေတြကို ငါမုန္းတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါဆုေတာင္းလိုက္တယ္
“မ်က္စိနာ” ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ပါေစ- ဟု။

မ်က္စိနာတုန္းက ေဆးခန္းကျပန္လာရင္း ရတဲ့ အေတြးကုိ ေရးထားတဲ့ စာေလးပါ။

အျပည့္အစံုသို႔...

Friday, 17 August 2007

ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ့စာစုေလးေတြ

ဒီေန႔ကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ အေဒၚေပးတဲ့ အရွင္ဆႏၷာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ) ေရးသားတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္စစ္ ဆုိတဲ့ စာအုပ္ထဲက ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ေလးပါ။ ၾကိဳက္လို႔တင္ထားျဖစ္လုိက္တာပါ။
“အျပစ္ေထာက္ျပသူတုိင္း ေရႊအုိးေပးသူမဟုတ္ပါဘူး။ သေဘာထားမွန္မွန္၊ အသိဥာဏ္ပါပါနဲ့ အက်ဳိးရွိေအာင္ အျပစ္ေထာက္ျပသူသာ ေရႊအုိးေပးသူပါ။
ကိုယ့္အၾကိဳက္နဲ့ မကုိက္တိုင္း မေကာင္းဘူးလုိ့ သတ္မွတ္ျပီး အျပစ္ေျပာသူကေတာ့ ေရႊအုိးေပးသူမဟုတ္၊ ရႊ ံ႔အုိးေပးသူပါ။ ” တဲ့။

အျပည့္အစံုသို႔...

အေမေျပာျပတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း

ဒီဘေလာ့ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ personal ဘေလာ့မဟုတ္ေသာ္လည္း ေတြးမိတဲ့အေၾကာင္း အရာနဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကိုေတာ့ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလုိ ေရးျဖစ္ပါတယ္။
အခုလဲ သတိရမိတဲ့ ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို မွတ္မိသေလာက္ စာစီျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေနာင္ ဘယ္အခ်ိန္က်ရင္ိ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေမ့သြားမလဲဆုိတာ မခန္႔မွန္းႏုိင္ဘူးေလ။
၄ႏွစ္အရြယ္တုန္းကေပါ့။


အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အမ်ားနည္းတူ မူၾကိဳအပ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားတယ္။ မူၾကိဳနာမည္က “ဇာနည္ေရႊေသြး” တဲ့။ အိမ္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္း လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ရွိတာပါ။ မူၾကိဳဆုိေပမဲ့ ေရွးအိမ္ၾကီးတစ္လံုးပါ။ မူၾကိဳ ဆရာမေလးေတြက ကရင္တုိင္းရင္းသူေတြေပါ့။ ပထမဆံုးရက္ စအပ္တဲ့ ေနကဆုိရင္ အေမနဲ႔ အတူလမ္းထဲက အေမ့ေရာင္းရင္း အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ပါ လိုက္လာတယ္။ သူတို႔ ကၽြန္ေတာ့ကို ညာျပီး တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ၾကတယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ သူတုိ့ႏွစ္ေယာက္က ဆုိင္တစ္ဆုိင္ကို ကြယ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနၾကေလရဲ႔။ သူတုိ့ကို ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားျပီး လုိက္ရွာၾကည့္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ရွာမေတြ႔ပါဘူး။ ဘယ္ရမလဲ… ကၽြန္ေတာ္လဲ အသံျပဲၾကီးနဲ႔ ေအာ္ငိုပါေလေရာေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေအာ္ငိုပါေစ။ သူတုိ႔ကေတာ့ မူၾကိဳဆရာမေလးေတြကို စိတ္ခ်စြာနဲ႔ ပစ္ထားခဲ့ၾကျပီေပါ့။


ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိတယ္။ မူၾကိဳေတြရဲ ႔ ထံုးစံအတုိင္း ေန႔လည္ဆုိရင္ အိပ္ရတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ထဲက ေန႔လည္ကို အိပ္ရတယ္လုိ႔မွမထင္ပဲ။(အခုေတာ့လဲငိုက္ ခ်င္တာေတာင္ ငိုက္ခြင့္မရေတာ့ပါဘူး။) အဲဒီေတာ့ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ ၾကိမ္လံုးစာမိပါေလေရာေပါ့။ ေနာက္တစ္ေန႔ေတာ့ မအိပ္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၾကည့္တာေပ့ါ။ ကေလးဆုိေတာ့ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေလ သိသာေလပဲေလ၊ မရေတာ့ပါဘူးေလ ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ အမ်ားနည္းတူ အိပ္ရေတာ့တာပဲ။


ေနာက္ျပီး စာသင္ရေသးတယ္။ အဂၤလိပ္စာ ေ၀ါဟာရေတြကုိ အသံထြက္သင္ေပးတယ္။ ဥပမာ ဆုိပါေတာ့ အသီးေတြဆုိရင္ - ပန္းသီးကို အဲပဲလ္၊ ငွက္ေပ်ာသီးကို ဘနားနား၊ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အမ်ားၾကီးပဲမွတ္ခဲ့ရတယ္။ အသီးအရြက္ေတြ၊ အသံုးအေဆာင္ေတြ၊ တိရ စၦာန္ေတြနာမည္ စံုလို႔ပါပဲ။ အေမျပန္ေျပာျပတာေတာ့ အလံုးေပါင္း ၂၀၀ေက်ာ္ဆုိလား ရလုိက္တယ္ဆုိပဲ..


မူၾကိဳတက္တာ နဲနဲၾကာလာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ရလိုက္တယ္။ ကဗ်ာေတြလဲ အမ်ားၾကီး အလြတ္ရလိုက္တယ္။ ၾသကာသ ဘုရာရွိခုိး၊ မဂၤလသုတ္ ကဗ်ာေတြ၊ “ယုန္ကေလးကနားရြက္ေထာင္..” စတဲ့ ကဗ်ာေတြေရာပဲ။ အိမ္ကိုလာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကိုေရာ၊ အမ်ိဳးေတြကိုေရာပါ ၾကြားစရာ ေတြရလာတာေပါ့။
ဒါေတြကေတာ့ မူလတန္းေက်ာင္းမတက္ခင္က အထိပါပဲ……..

အျပည့္အစံုသို႔...

Wednesday, 15 August 2007

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္စာေမးပဲြ

စာေမးပဲြကို ေၾကာက္လွသည္ေတာ့မဟုတ္...
သုိ႔ေသာ္...

၁။ စာေမးပဲြနီးလွ်င္ ေခါင္းကိုက္တတ္ပါသည္။ (KFC စားလိုက္ရင္ေတာ့ ေပ်ာက္သြားသလုိပဲ။ မဆုိင္ဘူးထင္ပါရဲ ႔ .. အလႈရွင္မ်ားဆက္သြယ္လုိ ကဆက္သြယ္ႏုိင္ပါတယ္။ )
၂။ ဟုိေျပးဒီေျပးျဖစ္တတ္ပါသည္။ (စာမရလုိ႔ ေက်ာင္းမွာစာေမးဖုိ႔ဆရာမလုိက္ရွာရတာ အေမာ)
၃။ စာက်က္ခ်င္စိတ္လဲ သူမတူေအာင္နည္းပါးလာတတ္ပါသည္။
၄။ စာက်က္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ဖုန္းဆက္ခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚလာတတ္ပါသည္။ (ေနာက္ဆက္တြဲ.. ဖုန္းခပိုကုန္ပါသည္။)
၅။ ေန႔လည္ခင္း ယခင္ကထက္ ပုိအိပ္ငိုက္ လာတတ္ပါသည္။
၆။ ေရခ၊ မီးခ (PUP ခ) ၊ ႏွင့္ ဖုန္းခတုိ႔ ပိုက်ေသာ ကာလ လဲျဖစ္ပါသည္။
၇။ မ်က္လံုးစပြင့္ သည့္အခ်ိန္မွ အိပ္ခ်ိန္ထိ ဂ်ီေတာ့ ၀င္ေနတတ္ပါသည္။
၈။ ထုိမွ် စာေမးပဲြနီးေနပါ ေသာ္လည္း တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ ေနျမဲသာေနဆဲပါ။

P.S. အခု လဲ EXAM WEEK မုိ႔ ဘေလာ့မွာစာမေရးျဖစ္ပါ။

အျပည့္အစံုသို႔...

Friday, 10 August 2007

သီခ်င္းမ်ားႏွင္႕မိတ္ဆက္ၿခင္း

ေအာက္တြင္ေဖာ္ၿပထားေသာ ၀က္လင္႕ သည္ ကြ်န္ေတာ္ စုေဆာင္းထားေသာ သီခ်င္းမ်ား ကိုေပါင္းစည္းထားၿခင္းၿဖစ္သည္ ။ နားဆင္ရန္ အဆိုပါ လင္႕ကိုကူးယူၿပီး မိမိ စိတ္ၾကိဳက္ မီဒီယာ ပေလယာ မ်ားတြင္ Open URL ၿဖင္႕ ၀င္ေရာက္ကာ နားဆင္ႏိုင္ပါသည္ ။

http://www.fileden.com/files/2007/3/15/887714/musiccollection.m3u

အျပည့္အစံုသို႔...

Thursday, 9 August 2007

အပိုင္းတစ္ - နဂါးေလး ေပၚထြန္းလာၿခင္း

တရုတ္ နိင္ငံေတာင္ပိုင္း အမည္နာမ ထူးထူးၿခားၿခားမရွိတဲ႕ ရပ္ကြက္ေလးတစ္ခုရဲ႕ ညေနေစာင္း တစ္ခုမွာေပါ႕.....
လူေတြ တစ္ခ်ိဳ႕ေၿပးလြႊားေနၾကတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကရပ္စကားေၿပာေနတယ္ ။ လမ္းေထာင္႕နားက အရက္ဆိုင္ မွာဆူညံလို႕ ၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ကသီခ်င္းသံ ကလည္း လူေတြရဲ႕ စကားသံနဲ႕ အၿပိဳင္အဆိုင္ ။ အဲဒီ ညေနမွာ မိုးကအံု႕တံု႕တံု႕ေပါ႕ ။ လမ္းရဲ႕ညာဖက္ၿခမ္းမွာ ဖြင္႕ထားတဲ႕ အိမ္ဆိုင္ေလးတစ္ခုက တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ ။
မိနစ္ အနည္းငယ္သာၾကာပါတယ္ ။ အဲဒီ႕ဆိုင္ေလးထဲက အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ရွိ အမ်ိဳးသၼီးတစ္ဦး ပာာရုတ္တရက္ ၀မ္းထဲမွ နာက်င္မႈကိုခံစားလိုက္ရတယ္ ။ ထိုအမ်ိဳးသၼီးပာာ ကိုယ္၀န္လြယ္ထားရသည္မွာ ကိုးလေက်ာ္ ၾကာၿမင္႕ၿပီၿဖစ္ရာ ေမြးဖြားခ်ိန္ကို ေစာင္႕ဆိုင္းေနသူလဲၿဖစ္ေပသည္ ။သူမ ၏ အိမ္ဆိုင္ေလးတြင္ စုစုေပါင္း လူ သံုးဦး သာရွိပါ ၏ ။သူမ လင္ေယာက်ာၤး ၊ သူမ ႏွင္႕ သူမ ၏ ေယာင္းမ (ေယာက်ာၤး ရဲ႕ ညီမ) တို႕ပင္ ။
ပဋိသေႏၶ ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင္႕ ကိုယ္၀န္မွာ ဖြားၿမင္ရန္ အခ်ိန္က် လာေသာအခါ ၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ခဲ႕ေသာ္လည္း ၿပာယာခတ္ကုန္က်ေလသည္ ။ အမ်ိဳးသၼီး ၏ ဖခင္ တြင္ ကားစုတ္ကေလးတစ္စီး ရွိရာ ထိုကားေလးၿဖင္႕ပင္ နီးစပ္ရာ ေဆးရုံသို႕ အလွ်င္အၿမန္ သြားေရာက္ အကူအညီ ေတာင္းခံ ရေလေတာ႕သည္ ။ ဆရာ၀န္မ်ား ႏွင္႕ ဆရာမေလးမ်ား ေက်းဇူးၿဖင္႕ အဆိုပါ ည ဆယ္႕တစ္နာရီ ခြဲ ၀န္းက်င္တြင္ ဆံပင္ေထာင္ေထာင္ သားေယာက်ာၤး ရတနာေလး သည္ မိသားစု ၀င္တစ္ဦးၿဖစ္လာခဲ႕သည္ ။ သို႕ေသာ္ ထိုသားရတနာအတြက္ နာမည္မွည္႕ရန္ ၾကိဳတင္ မၿပင္ဆင္ခဲ႕ရကား နဂါး ႏွစ္တြင္ဖြားၿမင္သၿဖင္႕ နဂါးကေလး ပာုသာ ခ်စ္စနိုးေခၚဆိုၾကေလသည္ ။ နဂါး ကေလးကို မိသားစု အၿပင္ ေဆြမ်ိဳးေတြအားလံုးကပါ ၀ိုင္းခ်စ္ၾကသည္ ။ ထို ညတြင္ နဂါး ကေလးကိုလာေရာက္ၾကည္႕ရႈသူ ေဆြမ်ိဳးမ်ားေၾကာင္႕ ေဆးရုံတစ္ခု လံုးဆူညံ သြားရေလ သည္ ။

ဤ သို႕ၿဖင္႕ နဂါးေလး သည္ လူ႕ဘ၀ ကိုခ်စ္ၿခင္းေမတၳာ မ်ားအၿပည္႕အ၀ ၿဖင္႕ ၀င္ေရာက္လာေလေတာ႕သည္ ။


ေနာက္ Posts မ်ားတြင္ နဂါးေလး သည္ မည္ကဲ႕သို႕ " စပုတို " ပာူေသာ အမည္နာမ ရပံု ႏွင္႕ မည္ကဲ႕သို႕ လူ႕ဘ၀ ကိုစတင္သည္ကို တင္ၿပမည္ၿဖစ္သည္ ။ ဆက္လက္ရန္............... ။

အျပည့္အစံုသို႔...

ညီအစ္ကုိသုံးေယာက္ပုံျပင္


တစ္ခါတုန္းက စုန္းကေဝညီအစ္ကုိသုံးေယာက္ဟာ ဆည္းဆာခ်ိန္္မွာ ေလတဟူးဟူး
တုိက္ခတ္ေနတဲ့
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ခရီးသြားေနၾကတယ္တဲ့။ ဒီလုိနဲ႔ အင္မတန္နက္ၿပီး ျဖတ္ကူးဖုိ႔ခက္တဲ့၊ ေရစီးသန္တဲ့ ျမစ္တစ္စင္းဆီ ေရာက္လာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညီအစ္ကုိသုံးေယာက္ဟာ ေမွာ္ပညာကုိ သင္ယူ တတ္ေျမာက္ထားတဲ့သူေတြ ျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္္ သူတုိ႔ရဲ႕ေမွာ္ေတာင္ေဝွးေတြကုိ ေဝွ႔ရမ္းၿပီး အႏၱရာယ္ႀကီးတဲ့ ျမစ္ေရျပင္ ကုိျဖတ္လွ်က္ တံတားတစ္ခုကုိ ဖန္ဆင္းလုိက္ၾကတယ္။ သူတို႔ဟာ တံတားကုိျဖတ္ကူးေနတုန္း တံတားရဲ႕အလယ္မွာ ဝတ္ရုံျခဳံထားသူတစ္ေယာက္ ကုိ ျမင္ရသတဲ့။ အဲဒီဝတ္ရုံျခဳံထားသူဟာ ေသမင္းပဲျဖစ္တယ္။



ေသမင္းက သူတုိ႔ညီအစ္ကုိေတြကို စကားဆုိလုိက္တယ္တဲ့။ အဲဒ့ီျမစ္ကုိျဖတ္ကူးသူခရီးသြားတုိင္းဟာ
ျမစ္ထဲမွာနစ္ျပီးေသဆုံးတတ္တဲ့အစဥ္အလာရွိေပမယ့္ သူ႕ကုိလွည့္စားၿပီး အသက္ရွင္လွ်က္ျဖတ္သြားႏုိင္တဲ့ သူတုိ႔သုံးေယာက္ကုိေသမင္းကေဒါသေတြထြက္ေနတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေသမင္းက ဟန္ေဆာင္ၿပီး သူတုိ႔႔ရဲ့ ေမွာ္ပညာကုိ္ခ်ီးက်ဴးစကားဆုိသတဲ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေသျခင္းတစ္ရားကုိ လိမၼာပါးနပ္စြာေရွာင္ရွား ႏုိင္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ဂုဏ္ျပဳပါရေစဆုိၿပီး တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကုိ ဘာလုိခ်င္သလဲ ေမးသတဲ့။

အဲဒီအခါ သူတုိ႔သုံးေယာက္ထဲမွာ ရန္လုိတတ္တဲ့သူျဖစ္တဲ့ အႀကီးဆုံးအစ္ကုိက တည္ရွိၿပီးသမွ် ေမွာ္ေတာင္ေဝွး ေတြထက္ ပုိအစြမ္းထက္တ၊ဲ့ ဘယ္သူမွယွဥ္လုိ႔မရႏုိင္တဲ့၊ ေသမင္းကုိ ေအာင္ႏုိင္ခဲ့သူနဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ ေမွာ္ေတာင္ေဝွးကုိ လုိခ်င္တယ္လို႔ေျပာလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသမင္းက ျမစ္ကမ္းေဘးက Elder (အနက္ေရာင္ဘယ္ရီပင္ ၊ Elderberry ဟုလည္းေခၚသည္) သစ္ပင္္ရဲ႕ သစ္ကုိင္းတစ္ကုိင္းကုိယူၿပီး ေမွာ္ေတာင္ေဝွး လုပ္ေပးလုိက္သတဲ့။

ေမာက္မာတတ္တဲ့ဒုတိယအစ္ကုိကေတာ့ ေသမင္းကုိုိ ေလွာင္ေျပာင္အရွက္ခြဲခ်င္တာနဲ႔
“ ေသမင္းဆီကေန အျခားသူေတြကုိ ျပန္ေခၚႏုိင္တဲ့အစြမ္းေပးပါ ”လုိ႔ ေတာင္းလုိက္တယ္။
အဲ့ဒါနဲ႔ ေသမင္းက ျမစ္ကမ္းေဘးက ေက်ာက္တုံးတစ္ခုကုိေကာက္ယူၿပီး “ ဒီေက်ာက္တုံးဟာ ေသသြားတဲ့လူေတြကုိ ျပန္ေခၚေပးႏုိင္တဲ့အစြမ္းရွိလိမ့္မယ္ ” လုိ႔ ေျပာၿပီး ဒုတိယအစ္ကုိကုိ ေပးလုိက္တယ္။

ၿပီးေတာ့ ေသမင္းဟာ တတိယညီအငယ္ဆုံးကို ဘာအလုိရွိသလဲ ေမးသတဲ့။ ညီအငယ္ဆုံးဟာ ကုိယ့္ကုိကုိႏွိမ့္ခ် တတ္ၿပီး သူတုိ႔ထဲမွာ ဥာဏ္အရွိဆုံးသူျဖစ္လုိ႔ ေသမင္းကုိ မယုံၾကည္ဘူးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သူက ဒီေနရာကေနစၿပီး ေသမင္းဘယ္ေတာ့မွ လုိက္မလာႏိုင္ဘဲနဲ႕ ခရီးဆက္လုိ႔ရေစမယ့္ အရာတစ္ခုကုိ ေတာင္းလုိက္တယ္။ ေသမင္းက
စိတ္အလုိမက်စြာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ကုိယ္ေပ်ာက္ဝတ္ရုံကုိ ေပးလုိက္သတဲ့။

ၿပီးေတာ့ ေသမင္းဟာ ညီအစ္ကုိသုံးေယာက္ကုိ ခရီးဆက္သြားဖုိ႔ လမ္းဖယ္ေပးလုိက္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ညီအစ္ကုိသုံးေယာက္ဟာ
သူတို႔ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ စြန္းစားခန္းေၾကာင္းကုိ အံ့ၾသဝမ္းသာစြာေျပာဆုိရင္း၊ ေသမင္းရဲ႕
လက္ေဆာင္ေတြအတြက္ အားရေက်နပ္စြာနဲ႔ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသတဲ့။

တစ္ခ်ိန္က်လာတဲ့အခါ ညီအစ္ကုိသုံးေယာက္ဟာ ကုိယ္သြားလုိတဲ့ေနရာကုိသြားဖုိ႔ လမ္းခြဲလုိက္ၾကတယ္။ ပထမဆုံးအစ္ကုိဟာ သူနဲ႔စကားမ်ားခဲ့ဖူးတဲ့ ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ကုိ ရွာေဖြရင္း သီတင္းပတ္မ်ားစြာ တုိင္ေအာင္ ခရီးသြားခဲ့ၿပီး ရြာတစ္ရြာကုိေရာက္သြားတယ္။ သူရဲ႕ ေသမင္းလက္ေဆာင္ ေမွာ္ေတာင္ေဝွးကုိ အသုံးျပဳၿပီး သူ႔ရန္သူနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္တိုက္ခုိက္ၾကတဲ့အခါ သူပဲေနာက္ဆုံးအႏုိင္ရခဲ့တာပါပဲ။ သူ႔ရန္သူရဲ႕ ေသဆုံး ေနတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ကုိ ခ်န္ရစ္ထားခဲ့ၿပီး သူဟာတည္းခုိခန္းတစ္ခုကုိသြားခဲ႔တယ္။အဲ့ဒီမွာသူဟာ
ေသမင္းဆီကေန
အစြမ္းထက္တဲ့ ေမွာ္ေတာင္ေဝွးကုိ ဘယ္လုိရယူခဲ့တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲ့ဒီေမွာ္ေတာင္ေဝွးရဲ႕အစြမ္းေၾကာင့္ သူ႔ကုိ
ဘယ္သူမွ ယွဥ္ၿပိဳင္အႏိုင္ယူလုိ႔ မရေၾကာင္းေတြကုိ ၾကြားဝါေျပာဆုိမိတယ္တဲ့။ အဲ့ဒီညမွာ အျခားေမွာ္ဆရာ
တစ္ေယာကဟာ သူအရက္မူးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေေနတဲ့ အခန္းထဲကုိ ခုးိဝင္လာတယ္။ သူဟာ အဲ့ဒီေမွာ္ေတာင္ေဝွးကုိ ခုိ္းယူၿပီး ပထမအစ္ကုိကုိ သတ္လုိက္သတဲ့။ အဲ့ဒီလုိနဲ႔ ေသမင္းက ပထမအစ္ကုိကုိ ေခၚေဆာင္သြားသတဲ့။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဒုတိယအစ္ကုိဟာ သူတစ္ေယာက္ထဲေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕အိမ္ကုိျပန္ေရာက္သြားတယ္။ သူဟာ

ေသဆုံးသူေတြကုိ ျပန္ေခၚႏုိင္တဲ့ ေက်ာက္တုံးကုိထုတ္ၾကည့္ၿပီး သုံးႀကိမ္သုံးခါ သူ႔ရဲ႕လက္ထဲမွာ
လွည့္ၾကည့္သတဲ့။ အဲ့ဒီအခါ သူတစ္ခ်ိန္က သိပ္ခ်စ္ခဲ့ဲ့တဲ့ လက္ထပ္ဖုိ႔ရည္ရြယ္ခဲ့ၿပီးမွ ေသးဆုံးသြာခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူမိန္းကေလးကုိ အံ့ၾသဝမ္းသာစြာ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမဟာ သူနဲ႔ဝတ္ရုံလႊာေလး
တစ္ခုျခားထားသလုိျဖစ္ေနၿပီး ဝမ္းနည္းေနတဲ့ အသြင္သဏၭာန္ရွိေနတယ္တဲ့။ သူမဟာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး သူနဲ႔ရွိေနေပးလုိ႔မရတာေၾကာင့္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ဒုတိယအစ္ကုိဟာ ေမွ်ာ္လင့္
လုိ႔မရတဲ့ စြဲလမ္းမႈေတြနဲ႔ သူမကုိေသမင္းဆီမွာ ျပန္ေတြ႔ဖို႔အတြက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသလုိက္သတဲ့။ အဲ့ဒီလုိနဲ႔ ေသမင္းဟာ ဒုတိယအစ္ကုိကုိ ေခၚေဆာင္သြားသတဲ့။

ဒါေပမယ့္ ေသမင္းဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတုိင္ေအာင္ ညီအငယ္ဆုံးကုိ လုိက္ရွာခဲ့ေပမယ့္ ရွာလုိ႔မေတြ႕ခဲ့ပါဘူး။ ညီအငယ္ဆုံးက အသက္ေတာ္ေတာ္အုိမင္းလာၿပီး ေနာက္ဆုံး သူ႔ရဲ႕ကုိယ္ေပ်ာက္ဝတ္ရုံကုိ သူ႕သားကုိ
ခၽြတ္ေပး
လုိက့္တဲ့အခါမွသာ ရွာေတြ႔ေတာ့သတဲ့။ အဲ့ဒီအခါ ညီအငယ္ဆုံးဟာ ေသမင္းကုိ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း
တစ္ေယာက္ကုိ ျပန္ေတြ႔ရသလုိ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး၊ ေသမင္းေနာက္ကုိ ဝမ္းေျမာက္စြာ လုိက္သြားကာ သူ႔ရဲ႕အသက္
ရွင္ေနတဲ့ ဘဝကုိခြဲခြာသြားခဲ့သတဲ့…..။

မူရင္း…..စာေရးဆရာမ J.K.Rowling ရဲ႕ Harry Potter and the Deathly Hallows စာအုပ္ထဲမွ The tale of the three brothers ဆုိတဲ့စုနး္ကေဝပုံျပင္ေလးကုိ ဘာသာျပန္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပုံျပင္ေလးဟာ Deathly Hallows စာအုပ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ဖတ္လုိ႔မေကာင္းရင္ ကၽြန္မရဲ႕ဘာသာျပန္ ညံ့ဖ်င္းမႈသာျဖစ္ပါေၾကာင္း ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္။


အျပည့္အစံုသို႔...

Saturday, 4 August 2007

သူခိုး ဗ်ိဳ႕ ... သူခိုး ဗ်ိဳ႕ ။

သူခိုး ဗ်ိဳ႕ ... သူခိုး ဗ်ိဳ႕ ။

သူခိုး တစ္မ်ိဳးပာာ သင္၏ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ား ကို အစဥ္အၿမဲ ခိုးေနသည္ပာု ဆိုပါက ကြ်ႏု္ပ္အား စိတ္ဆိုးမည္ေလာ ။ သို႕ေသာ္ သင္တစ္ဦး တည္းကိုမွ သူသည္ေရြးကာ ခိုးယူေနၿခင္းမပာုတ္ပါ ၊ စိတ္မေကာင္း မၿဖစ္ပါႏွင္႕ ။ သူ သည္သက္ရွိသက္မဲ႕ အရာရာတိုင္းအား အစဥ္ခိုးယူ ေနၿခင္းၿဖစ္သည္ ။ ကြ်ႏု္ပ္တို႕ သည္သတိမမူ မိသၿဖင္႕သာမသိၿခင္းၿဖစ္ပါ၏ ။ ထိုသူခိုးမွာ အလြန္စြမ္းအားၾကီးရကား မည္သည္႕ ဥပေဒ ၊ မည္သည္႕ ရဲ ၊ စံုေထာက္ မၽွ ဖမ္းဆီး ႏိုင္စြမ္းမရွိခဲ႕ေပ ။ သို႕ဆိုပါက ထိုသူခိုးမွာ မည္သူမည္၀ါ ဆိုသည္ကိုသင္အရိပ္အၿမြက္ သိေလာက္ေပၿပီ ။ ထိုသူမွာ အၿခား မပာုတ္ ...အခ်ိန္...ပင္ၿဖစ္ေပသည္ ။
သင္၏ ရွိရွိသမၽွပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကို မရပ္မနား ခိုးယူေနသူၿဖစ္သည္ ။
သင္သတိထားမိပါသလား ။ ယခု စာကိုဖတ္ေနခ်ိန္တြင္ သင္၏ အလြန္တန္ဖိုးရွိေသာ ရတနာ တစ္မ်ိဳးကို ထိုသူခိုး သည္ခိုးယူၿပီးၿဖစ္သည္ ။ ၄င္းမွာ ...သင္၏ ကေလးဘ၀ ...ၿဖစ္ေပ၏ ။ ကေလးဘ၀ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ရေသာ ၊ အၿပစ္ကင္းစင္ေသာ ဘ၀ ေလးကို ခိုးယူၿခင္းခံရသၿဖင္႕ ၊ ယခု အခ်ိန္တြင္ တာ၀န္ေတြႏွင္႕ပိေနရသည္ ။ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိအၿပစ္လြတ္ေရးအတြက္ မုသာ၀ါဒ ကိုသံုးရေသးသည္ ။ လိမ္ေၿပာမိသည္႕အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဆိုသည္မွာအဘယ္မွာ ရွိမည္နည္း ။
ထို ရတနာ ဆံုးရႈံး သြားသည္႕အတြက္ ကြ်ႏု္ပ္အလြန္ ၀မ္းနည္းမိသည္ ။ သို႕ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ တို႕ေနာက္မက်ေသးပါ ။ က်န္ရွိေနေသးသည္႕ ရတနာ မ်ားကို ထို သူခိုး မခိုးယူခင္ အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်ရမည္ ၿဖစ္သည္ ။ အခိုးခံရၿပီးမွ ၀မ္းနည္းေနမည္႕အစား...ပိုင္ဆိုင္တုန္းအခ်ိန္တြင္ အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ပါစို႕ ။ သူသည္ အားလံုးကိုခိုးယူမည္ၿဖစ္သည္ ( ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ သင္႕အသက္ပင္ပါ၀င္ပါ၏ ) ၊ ထို႕ေၾကာင္႕ သူမခိုးခင္ ၊ အရာရာေနာက္မက်ခင္တြင္ အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးၿပဳပါစို႕...............

အျပည့္အစံုသို႔...