အေမေျပာျပတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း
ဒီဘေလာ့ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ personal ဘေလာ့မဟုတ္ေသာ္လည္း ေတြးမိတဲ့အေၾကာင္း အရာနဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကိုေတာ့ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလုိ ေရးျဖစ္ပါတယ္။
အခုလဲ သတိရမိတဲ့ ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို မွတ္မိသေလာက္ စာစီျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေနာင္ ဘယ္အခ်ိန္က်ရင္ိ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေမ့သြားမလဲဆုိတာ မခန္႔မွန္းႏုိင္ဘူးေလ။
၄ႏွစ္အရြယ္တုန္းကေပါ့။
အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အမ်ားနည္းတူ မူၾကိဳအပ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားတယ္။ မူၾကိဳနာမည္က “ဇာနည္ေရႊေသြး” တဲ့။ အိမ္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္း လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ရွိတာပါ။ မူၾကိဳဆုိေပမဲ့ ေရွးအိမ္ၾကီးတစ္လံုးပါ။ မူၾကိဳ ဆရာမေလးေတြက ကရင္တုိင္းရင္းသူေတြေပါ့။ ပထမဆံုးရက္ စအပ္တဲ့ ေနကဆုိရင္ အေမနဲ႔ အတူလမ္းထဲက အေမ့ေရာင္းရင္း အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ပါ လိုက္လာတယ္။ သူတို႔ ကၽြန္ေတာ့ကို ညာျပီး တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ၾကတယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ သူတုိ့ႏွစ္ေယာက္က ဆုိင္တစ္ဆုိင္ကို ကြယ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနၾကေလရဲ႔။ သူတုိ့ကို ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားျပီး လုိက္ရွာၾကည့္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ရွာမေတြ႔ပါဘူး။ ဘယ္ရမလဲ… ကၽြန္ေတာ္လဲ အသံျပဲၾကီးနဲ႔ ေအာ္ငိုပါေလေရာေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေအာ္ငိုပါေစ။ သူတုိ႔ကေတာ့ မူၾကိဳဆရာမေလးေတြကို စိတ္ခ်စြာနဲ႔ ပစ္ထားခဲ့ၾကျပီေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိတယ္။ မူၾကိဳေတြရဲ ႔ ထံုးစံအတုိင္း ေန႔လည္ဆုိရင္ အိပ္ရတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ထဲက ေန႔လည္ကို အိပ္ရတယ္လုိ႔မွမထင္ပဲ။(အခုေတာ့လဲငိုက္ ခ်င္တာေတာင္ ငိုက္ခြင့္မရေတာ့ပါဘူး။) အဲဒီေတာ့ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ ၾကိမ္လံုးစာမိပါေလေရာေပါ့။ ေနာက္တစ္ေန႔ေတာ့ မအိပ္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၾကည့္တာေပ့ါ။ ကေလးဆုိေတာ့ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေလ သိသာေလပဲေလ၊ မရေတာ့ပါဘူးေလ ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ အမ်ားနည္းတူ အိပ္ရေတာ့တာပဲ။
ေနာက္ျပီး စာသင္ရေသးတယ္။ အဂၤလိပ္စာ ေ၀ါဟာရေတြကုိ အသံထြက္သင္ေပးတယ္။ ဥပမာ ဆုိပါေတာ့ အသီးေတြဆုိရင္ - ပန္းသီးကို အဲပဲလ္၊ ငွက္ေပ်ာသီးကို ဘနားနား၊ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အမ်ားၾကီးပဲမွတ္ခဲ့ရတယ္။ အသီးအရြက္ေတြ၊ အသံုးအေဆာင္ေတြ၊ တိရ စၦာန္ေတြနာမည္ စံုလို႔ပါပဲ။ အေမျပန္ေျပာျပတာေတာ့ အလံုးေပါင္း ၂၀၀ေက်ာ္ဆုိလား ရလုိက္တယ္ဆုိပဲ..
မူၾကိဳတက္တာ နဲနဲၾကာလာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ရလိုက္တယ္။ ကဗ်ာေတြလဲ အမ်ားၾကီး အလြတ္ရလိုက္တယ္။ ၾသကာသ ဘုရာရွိခုိး၊ မဂၤလသုတ္ ကဗ်ာေတြ၊ “ယုန္ကေလးကနားရြက္ေထာင္..” စတဲ့ ကဗ်ာေတြေရာပဲ။ အိမ္ကိုလာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကိုေရာ၊ အမ်ိဳးေတြကိုေရာပါ ၾကြားစရာ ေတြရလာတာေပါ့။
ဒါေတြကေတာ့ မူလတန္းေက်ာင္းမတက္ခင္က အထိပါပဲ……..
No comments:
Post a Comment