အပိုင္းႏွစ္ - နဂါးေလး နာမည္ ရၿပီ ။

ဒီေန႕ ရာသီဥတု အလြန္ ေကာင္းပါတယ္ ။
ေနလဲ အေစာၾကီးထြက္တယ္ ။ လူေတြလဲ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ပဲ ။
အိမ္ဆိုင္ေလး ကေတာ႕ ပိတ္ထားတယ္ ။ အတြင္းတံခါး ကိုဖြင္႕ထား ေပမယ္႕ ဆိုင္ကို ၿပင္ဆင္ခင္းက်င္း ထားၿခင္းမရွိဘူး ။ အထဲမွာေတာ႕လူေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ။ လူၾကီး လူငယ္ ၊ ကေလး ေတြေရာ စံုလို႕ပါပဲ ။ အဲဒီ မွာ အသက္ခက္ၾကီးၾကီး အဖိုးၾကီး ႏွစ္ေယာက္ က်ားထိုး ရင္းနဲ႕ လမ္းမ ဘက္ ကိုေခါင္းလွည္႕လွည္႕ ၾကည္႕ေနတယ္ ။ က်န္လူမ်ားက ေတာ႕ အခန္းသန္႕ရွင္းေရးေတြ လုပ္သူလုပ္ ၊ ထမင္း ခ်က္သူခ်က္နဲ႕ ။ ကေလးေတြကေတာ႕ အိမ္ေရွ႕မွာပဲ ငုတ္တုတ္ေလးေတြ < သူတုိ႕ၾကည္႕ရတာ တစ္ခုခုကို ေစာင္႕ေနပံုပဲ > ။



ပာုတ္တာေပါ႕...ေၿပာဖို႕ေမ႕ေနတာ ။
ဒီေန႕ နဂါးေလး တို႕သားအမိ ေဆးရုံက ဆင္းလာမွာ ေလ ။ နဂါးေလး အေဖ ကအေစာၾကီးထဲက ကားေလးေမာင္းၿပီး သြားႏွင္႕ၿပီ ။ ကားက ေသးတဲ႕အတြက္ေၾကာင္႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေခၚမသြားနိုင္ဘူး ။ အားလံုး အိမ္ကေနပဲေစာင္႕ေနရတယ္ ။ ေဘးအိမ္က အဖိုးၾကီး ကလဲ နဂါးေလး အဖိုးနဲ႕သိပ္ခင္တာ ကလား...က်ားအတူထိုး ရင္းေစာင္႕ေနတယ္ေလ ။ တကယ္ေတာ႕ နဂါးေလး မိဘကလြဲလို႕ က်န္တဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြ အားလံုးပာာ တၿခားၿမိဳ႕ ကပါ ။ နဂါးေလး ဖခင္ပာာ ေမာင္ႏွမ ေတြထဲမွာ အၾကီးဆံုးၿဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း ၊ နဂါးေလး ပာာ ၀မ္ မ်ိဳးဆက္ရဲ႕ ပထမ ဆံုး ေယာကၤ်ား ေလးၿဖစ္တာက တစ္ေၾကာင္းတုိ႕ေၾကာင္႕ အားလံုးကလာၿပီး ၾကည္႕ၾကတာေလ ။
ေပာာ..........ကားေလး အိမ္ေရွ႕လာဆိုက္ပါၿပီ ။
ကေလး ၊ လူၾကီး အားလံုးထြက္ၾကိဳၾကတယ္ ။ အထုပ္အပိုး ေတြ ၀ိုင္းသယ္ေပးၾကတယ္ ။ ေနမပူေအာင္ ထီးမိုးေပးတယ္ ။ အေတာ္ေလးကို ဂရုစိုက္ ၾကပါတယ္ ။ အိမ္ထဲလဲ ေရာက္ေရာ ... အဖိုး ( ဖခင္ ရဲ႕ အေဖ ) ၿဖစ္သူက ၿမင္ၿမင္ခ်င္းပဲ အရမ္းကို ေပ်ာ္လို႕ ငါ နာမည္ မွည္႕ေပးမယ္ လို႕ထေအာ္ ေတာ႕တယ္ ။ ဒါနဲ႕ အားလံုးတိတ္ဆိတ္ၿပီး နားေထာင္တယ္ ၊ ဘာမ်ား မွည္႕မလဲေပါ႕ ။
< ၁ > အခ်က္ နဂါး ႏွစ္မွာ ေမြးတာက တေၾကာင္း ၊
< ၂ > အခ်က္ ၀မ္ မ်ိဳးရုိးရဲ႕ ပထမ ဆံုးမ်ိဳးဆက္ၿဖစ္တာက တေၾကာင္း ၊
< ၃ > အခ်က္ မ်က္ႏွာစိမ္း အမ်ားၾကီး ကိုေတြ႕ေပမယ္႕ မေၾကာက္ရြ႕ံမငိုိတာက တေၾကာင္း ၊
အဲဒီ႕ အခ်က္ေတြေၾကာင္႕ သူ႕ကို " ၀မ္ေပာာ္လံု " ( မီးနဂါး ) ဆိုၿပီးမွည္႕လိုက္တယ္ ။ ေဆြမ်ိဳး ေတြ အားလံုးက အဲဒီ႕ နာမည္ ေလး တစ္ေခၚေခၚနဲ႕ ေပါ႕ ။ ဒါေပမယ္႕ ေပာာ္လံု ..အဖိုး ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ၊ ေဘးအိမ္က အဖိုးၾကီး ကေတာ႕ ေပာာ္လံု ေလးကို ဂ်ပန္ ေလးနဲ႕ တူလို႕ဆိုၿပီး ငါကေတာ႕ " စပုတို " လို႕ပဲေခၚမယ္တဲ႕ ။ ဘာၿဖစ္လို႕ စပုတုိလို႕ ေခၚတာလဲ ၊ အဓိပါယ္ ေလး လဲရွင္းၿပပါ ဆိုေတာ႕ မရွင္းၿပဘူး ၊ ငါ႕ဖာသာ ငါ ခ်စ္လို႕ ဒီလိုေခၚတာတဲ႕ ။ ဒါနဲ႕ အဲဒီ႕ အခ်ိန္က စၿပီး နာမည္ အရင္းက ၀မ္ေပာာ္လံု နဲ႕ အိမ္အေခၚ အရပ္အေခၚ က စပုတို ၿဖစ္သြားပါေတာ႕တယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ သူက သိပ္မထြားဘူး ၊ မခ်ဴၿခာေပမယ္႕ အစားသိပ္မစားဘူး ၊ သိပ္မအိပ္ဘူး ။ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လို႕ ဆယ္႕တစ္လ သား အထိတာေရာက္တယ္ ၊ သိပ္ၿပီး သြက္သြက္လက္လက္ မရွိဘူး ။ အားလံုးက ၀ုိင္းၿပီး ဂရုစိုက္ ၾကေပမယ္႕ သူကေတာ႕ပံုမွန္အတိုင္းပဲ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ။ ေနာက္ တစ္လ ၾကာရင္ ေပာာ္လံု ( စပုတို ) တစ္ ႏွစ္ ၿပည္႕ ၿပီ ။ အဲဒီ႕ အခ်ိန္ၾက ရင္ ေဆြမ်ိဳးေတြအားလံုး လာၾကအုံးမွာေပါ႕ ။ ေမြးေန႕ ပြဲ လုပ္ေပးဖို႕ ရွိတယ္ ။ အဲဒီ႕ ေန႕မွာ တၿခား စိတ္၀င္စားစရာ စမ္းသပ္မႈတစ္ခုကိုပါ တြဲလုပ္မွာပါ ။ အားလံုးက စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကတယ္ ။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ႕ အဲဒါ ပာာ စပုတို ရဲ႕ ေရွ႕ေရးနဲ႕ ပတ္သက္ေနလို႕ပဲ ။ အားလံုး ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာလဲ အေတြး ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႕ ....... စပုတို ရဲ႕ ေမြးေန႕ က တကယ္တမ္း အတိအက်ေၿပာရရင္ ေနာက္ထပ္ သံုးပတ္ပဲက်န္တာေလ ။ ..... ။

ဆက္လက္ ေစာင္႕ေမၽွာ္ရန္.........