ေကာ္စီကာကြ်န္းသား ကေလး

ေကာ္စီကာ ကြ်န္းမွာ သူေမြးဖြားခဲ႕ပါတယ္ ။ ေမြးခ်င္းေတြ ထဲမွာ ဒုတိယေၿမာက္ သားလဲၿဖစ္တယ္ ။ သူ႕အထက္မွာ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ရွိၿပီး ေအာက္မွာ ညီ ၊ ညီမ ေပါင္း ေၿခာက္ေယာက္ရွိတယ္ ။ ဖခင္ ပာာအစိုးရ အရာရွိတစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ သူ႕ကိုမေမြးခင္ လပိုင္းအလို မွာပဲ သူ႕ဖခင္ပာာ ကြ်န္းေပၚ နယ္ခ်ဲ႕က်ဴးေက်ာ္လာသူတို႕ကိုတိုက္ခိုက္ရင္းနဲ႕ က်ဆံုးသြား ခဲ႕ပါတယ္ ။ ကာကြယ္ေရးတပ္ ေတြပာာလဲ က်ဴးေက်ာ္သူတို႕ လက္ေအာက္မွာလက္ႏွက္ခ် သြားခဲ႕ပါတယ္ ။ က်ဴးေက်ာ္သူေတြကေတာ႕ အၿခားမပာုတ္ပါဘူး ၊ လူ၀ီ တစ္ဆယ္႕ေၿခာက္ရဲ႕ ၿပင္သစ္တပ္မေတာ္ႀကီးပါ ။ ဒီလိုနဲ႕ သူေနထိုင္တဲ႕ ေကာ္စီကာ ကြ်န္းပာာ ၿပင္သစ္ပိုင္ၿဖစ္ခဲ႕ရတယ္ ။

သူ႕မိခင္ ပာာလြန္စြာေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေတာ္တဲ႕ အရာရွိကေတာ္တစ္ေယာက္ေပါ႕ အထက္ပိုင္း လူႀကီးမ်ားစြာနဲ႕ လည္းသိကြ်မ္းသူတစ္ေယာက္ေပါ႕ ။ သူပာာ ငယ္စဥ္ကတည္းက တစ္ေယာက္တည္းေနရတာကို ႏွစ္သက္သူပါ ။ ေမာင္ႏွမ ေတြအမ်ားႀကီး ရွိေပမယ္႕ ေရာေရာေႏွာေႏွာ ေဆာ႕ကစားၿခင္းမရွိဘူး ။ သူ႕ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာအေဖာ္ကေတာ႕ ကစားစရာ အေၿမွာက္ေလးတစ္ခုပဲၿဖစ္တယ္ ။ သူပာာ အဲဒီ႕အေၿမွာက္ကေလး ကိုယူၿပီး ကြ်န္းရဲ႕ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြရွိတဲ႕ေနရာမွာ တစ္ကိုယ္တည္း စစ္တိုက္တိုင္း ကစားေနလဲ႕ရွိသူပါ ။ သဲေတြနဲ႕ စစ္သားရုပ္ေလးေတြလုပ္ ၊ ခံတပ္ေတြေဆာက္ၿပီး တစ္ကိုယ္တည္း စစ္ခ်ီတက္ေနတတ္တယ္ ။

ဒီလိုနဲ႕ တစ္ရက္မွာ သူ႕မိခင္ရဲ႕ အသိအရာရွိႀကီးတစ္ေယာက္ပာာ အိမ္အလည္လာရင္းနဲ႕ ဖခင္မရွိေတာ႕တဲ႕ သူတို႕ေမာင္ႏွမေတြထဲက တစ္ဦးကို ၿပင္သစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဘုရင္႕ေက်ာင္းမွာ စာသင္ေပးဖို႕ ကမ္းလွမ္းတယ္ ။ ဒါနဲ႕ ဘယ္သူ႕ကိုေခၚရမလဲလို႕ေရြးဖို႕ အားလံုးကိုေခၚေတာ႕ အားလံုးေပါင္း ခုႏွစ္ေယာက္ ပဲရွိလို႕စစ္ၾကည္႕ေတာ႕ သူကအိမ္မွာမရွိဘူးၿဖစ္ေနတယ္ ။ ဒါနဲ႕သူ႕ကိုေခၚဖို႕ အတြက္ကို ဘယ္ေမာင္ႏွမ ေတြမွမေခၚရဲ ၾကဘူး ။ အရာရွိႀကီးက စိတ္၀င္စားသြားတယ္ ။ ငါ ကိုယ္တိုင္ သြားေခၚမယ္ဆိုၿပီး သူေဆာ႕ေနတဲ႕ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြရွိတဲ႕ ေနရာ ကိုလိုက္သြားတယ္ ။ ေနာက္ေတာ႕ခက္ေ၀းေ၀း ကေနအကဲခတ္ၾကည္႕ၿပီး သူ႕ ကိုႀကိဳက္သြားတယ္ ။ ၿပင္သစ္ၿပည္ႀကီးရဲ႕ ဘုရင္႕ေက်ာင္းမွာသူ႕ကိုပညာသင္ေပးဖို႕ သူ႕ကိုေခၚသြားတယ္ ။ ဘုရင္႕ေက်ာင္းမွာ သူပာာ ၿပင္သစ္ဘာသာ ၊ သခ်ၤာဘာသာ ၊ ကဗ်ာစပ္မႈ ၊ ကိုယ္ခံပညာ နဲ႕ စစ္ပညာဘာသာ ရပ္ေတြကို ေလ႕လာသင္ၾကားရတယ္ ။ သူကညဏ္ေကာင္းသူ ဆိုေတာ႕ ဘာသာရပ္ေတြကို အခက္အခဲ သိပ္မရွိစြာသင္ၾကားႏိုင္တယ္ ။ သခ်ၤာဘာသာ မွာတစ္ဖက္ကမ္းခက္ ကြ်မ္းက်င္တဲ႕ေက်ာင္းသားအၿဖစ္ ေက်ာင္းမွာထင္ရွားတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ ၿပင္သစ္ဘာသာ ကိုသူလံုး၀ သင္ၾကားလို႕မရခဲ႕ဘူး ။ သူ႕ရဲ႕ စိတ္တြင္းမွာ ကိန္းေအာင္းေနတဲ႕ ေဒါသ က သူ႕ကို ၿပင္သစ္ဘာသာ ေလ႕လာမႈကိုေႏွာင္႕ယွက္ေနတာၿဖစ္တယ္ ။ သူေနထိုင္တဲ႕ ကြ်န္းကို ၿပင္သစ္ေတြက တိုက္ခိုက္သိမ္းယူလုိက္လို႕ ၊ ၿပင္သစ္ေတြရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္မႈေၾကာင္႕ သူ႕ဖခင္ ေသဆံုးသြားရတာေတြအတြက္ သူပာာ ၿပင္သစ္ေတြကို နာက်ည္းေနသူၿဖစ္တယ္ ။ ဒါေၾကာင္႕ ၿပင္သစ္စာသင္ၾကားတဲ႕ အခ်ိန္ပာာ သူ႕အတြက္ ငရဲ ခန္းလိုပဲ ။ ၿပင္သစ္ဘာသာ မွလြဲၿပီး က်န္တဲ႕ ဘာသာေတြမွာ ဘက္စံုေတာ္ေနတဲ႕သူ႕ကို ဆရာ ေတြက စာေပဘာသာမွာ အလြန္႕အလြန္ နာမည္ႀကီးတဲ႕ စာေရးဆရာ တစ္ေယာက္အၿဖစ္ေနာင္အခါမွာ ထင္ရွားလိမ္႕မယ္လို႕ ႀကိဳတင္အေပာာထုတ္ထားၾကတယ္ ။

ဘုရင္႕ေက်ာင္းေတာ္ထဲမွာ တက္ေနၾကတဲ႕ေက်ာင္းသားေတြပာာ ကုန္သည္သား၊သမီးမ်ား ၊ ဘုရင္ခံ ၊ မႈးမတ္ ၊ အၾကံေပးအရာရွိ စေသာ လူကုံထံ ၊ လူခ်မ္းသာ တို႕၏ သား၊သမီး မ်ားသာ ၿဖစ္ရာ ပိုက္ဆံကိုေရလိုသံုး ၊ အေပ်ာ္အပါး ကိုသာအဓိကလိုက္စားေနၾကသူမ်ားၿဖစ္ၾကသည္ ။ သို႕ေသာ္ သူ႕မွာ မူေက်ာင္းထားေပးေသာ အရာရွိႀကီးသည္ တစ္ေခၚက္မွ လာေရာက္ မၾကည္႕ရႈၿခင္း ၊ ခ်စ္ခင္ရေသာ မိခင္ ကလည္းအနီးမွာမရွိၿခင္း ႏွင္႕ ပိုက္ဆံ ဆိုသည္မွာလည္းေက်ာင္းသန္႕ရွင္းေရးအလုပ္မွ သာရရွိသၿဖင္႕ မ်ားမ်ားမရွိေပ ။ ထို႕ၿပင္ သူ၏ ကိုယ္ပာန္ ေနအထားမွာလည္း အၿခားေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားထက္ သိသိသာသာ ပုေနၿခင္း သို႕ေၾကာင္႕ အမ်ားအၿမင္ တြင္ ေၿပာင္ေလွာင္စရာ ၿဖစ္ေနေလသည္ ။ စာေတာ္ေသာ သူ႕ကိုဆရာမ်ားက အေရးေပးသၿဖင္႕ ေက်ာင္းသားအမ်ားစု မွာသူ႕ကိုလြန္စြာ ႏွိမ္ေလ သည္ ။ ထိုသို႕ေသာ အၿခင္းအရာ မ်ားေၾကာင္႕ သူသည္ ၿပင္သစ္မ်ားကိုလြန္စြာမွ မုန္းတီးလာသည္ ။ သူ၏ စိတ္အစဥ္တြင္ " ငါေနာင္တစ္ခ်ိန္ မွာ ဒီၿပင္သစ္ႏိုင္ငံကို ထံုးလိုေခ် ၊ ေရလိုေႏွာက္ ပစ္မယ္ " ပာု ႀကံဳး၀ါး ထားေလ သည္ ။

တစ္ရက္ ... ထိုေန႕သည္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ စစ္ပညာဘာသာရပ္ ကိုစစ္ေဆးေသာေန႕ ၿဖစ္သည္ ။ အားလံုးေသာေက်ာင္းသားမ်ားကို တူညီေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုေမး သည္ ။ အေကာင္းဆံုး ေၿဖဆိုႏိုင္သည္႕ေက်ာင္းသား သည္ အဆင္႕ၿမင္႕စစ္ပညာသင္ၾကားေရး ေက်ာင္းသို႕ပို႕ကာ ဆက္လက္ ဆည္းပူး ႏိုင္မည္ၿဖစ္သည္ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူ႕အသက္မွာ ၁၇ ႏွစ္ေက်ာ္ကာမၽွပင္ၿဖစ္သည္ ။ ေက်ာင္းသားမ်ားထဲတြင္ အသက္အငယ္ဆံုး ေက်ာင္းသား မၽွပင္ၿဖစ္သည္ ။ ထိုေန႕ သူတို႕ကိုေမးေသာေမးခြန္းမွာ " အေမာင္ေက်ာင္းသားတို႕ ... သင္တို႕သည္ စစ္တပ္ႀကီးတစ္တပ္တြင္ ဦးစီးေနေသာ ဗိုလ္တစ္ဦး ဆိုပါစို႕ ။ သင္႕ စစ္တပ္သည္ အဖက္ဖက္မွ ႀကီးမားေသာ ရန္သူတပ္မႀကီး၏ ၀န္းရံ ပိတ္ဆို႕မႈကိုခံေနရပါၿပီ ။ သင္မည္သို႕ ႀကံစည္မည္နည္း ? " ၿဖစ္သည္ ။ ေက်ာင္းသားအားလံုး၏ အေၿဖမွာ လက္ႏွက္ခ်ကာ အညံ႕ခံမည္ပာု ေပးခဲ႕ေသာ္လည္း ... သူကမူ ဆရာအားေမးခြန္းတစ္ခုၿပန္ထုတ္လိုက္သည္ ။ " ရန္သူစစ္တပ္ တြင္ စားနပ္ရိပ္ခါ ႏွင္႕ စစ္လက္ႏွက္မည္မၽွရွိသည္ကိုသိလိုပါသည္ ..တဲ႕ " ။ ရုတ္တရက္ မေမၽွာ္လင္႕ေသာ ေမးခြန္းေၾကာင္႕ အံ႕အားသင္႕သြားသည္ ။ " စစ္လက္ႏွက္ ၊ စာနပ္ရိပ္ခါ အၿပည္႕အစံု ရွိသည္ " ပာု ဆိုေသာအခါ ...သူ ၏ အေၿဖမွာ ---> " ေကာင္းၿပီး ၊ ကြ်ႏု္ပ္ ၏ တပ္မေတာ္ကို ေသခ်ာစြာစုစည္းၿပီးလၽွင္ ညခ်မ္းရုတ္တရက္ အခ်ိန္တြင္ ရန္သူ၏ အားအနည္းဆံုးအပိုင္းမွ ေဖာက္ထြက္ လြတ္ေၿမာက္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ပါမည္ " ပာုၿဖစ္သည္ ။ ထိုအေၿဖေၾကာင္႕ သူသည္ အသက္ အငယ္ဆံုးေက်ာင္းသားအၿဖစ္ အဆင္႕ၿမင္႕ စစ္ပညာသင္ၾကားေရးေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ၾကားခြင္႕ရရွိခဲ႕ေလသည္ ။ ထို႕ၿပင္ သူဆိုေနၾက စကားတစ္ခြန္းရွိေလသည္ " မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုေသာစကားလံုးသည္ သူရူးေတြ၏ စကားလံုးသာၿဖစ္သည္ " ဆိုေသာစကားၿဖစ္သည္ ။

ထိုသို႕ၿဖင္႕သူသည္ အဆင္႕ၿမင္႕စစ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးတြင္ ပညာဆည္းပူး ေနရင္းတစ္ရက္တြင္ ေက်ာင္းစရိပ္ ဆက္လက္မေပးႏိုင္မႈ ၊ ၿပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးစတင္ေနမႈ တို႕ေၾကာင္႕ေက်ာင္းမွထြက္လိုုက္ရေလသည္ ။ သို႕ေသာ္ တစ္ခ်ိန္က သူေၿပာခဲ႕သည္႕အတိုင္း သူသည္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ " ၿပင္သစ္ႏိုင္ငံအား ထံုးလိုေခ် ၊ ေရလိုေႏွာက္ " နိုင္ခဲ႕သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္လာေလသည္ ။ ထိုသူကား အၿခားမပာုတ္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ၿပင္သစ္ႏိုင္ငံသာမက ဥေရာပ တစ္တိုက္လံုးကို ကိုင္လႈပ္ခဲ႕သူ " နပိုလီယံ ဘိုနာပတ္ " ပင္ၿဖစ္ေလသည္ ။